Bunu dedikten sonra hanımefendi:
- All hemen misafirimizi odasına götür.
Aslında bu konuşmalar garibime gitti ama çok yorulduğumdan bu konuşmaları yarın inceleyeceğim. Burası acayip bir yer, biraz da korkutucu... Çünkü nerdeyse hiçbir şey normal değil: Gıcırdayan merdivenler, korkunç bir müzik, tozlu tablolar, örümcek ağları...
Ben aklımdan bunları düşünürken tuhaf isimli bellboy beni odama getirdi.
Bellboy: İşte odanıza geldiniz . Korkunç geceler dilerim ...
Emily: Sağolun.(söylediği deyimi hazmetmeye çalısarak)
Acaba korkunç geceler dilerim derken ne demek istedi? Bu arada odanın garip gözüktüğünden bahsetmek istiyorum:Perde delikli , duvarda her yerde olduğu gibi tablo,yatağım böcekli,penceremde kocaman bir örümcek ve ailesi, kapımın arkasında (gerçek mi bilmiyorum) bir kelle! Bu nasıl bir oda?! İnşAllah bu gece uyuyabilirim.
Ha bu arada odamın beğendim bi yanı yok mu? Tabiki de var. Mesela çok yumuşak bir halı var. Duvardaki tablo çok güzel çünkü bu bir yarasa tablosu...
Benim bebekliğimden beri yarasalara karşı çok ilgim var.
