Rijkdom van armoede

Hoofdstuk 2

Het begon al minder warm te worden. De dagen van regen en onweer waren nu aangebroken en het werd 's avonds al sneller donker. Jane vond dit niet vervelend. Ze hield absoluut niet van de warmte, het maakte het werken zwaarder. Daarbij was het te duur om elke dag te wassen, dus moest Jane een paar dagen achter elkaar haar werk T-shirt aan. Met die warmte was dat zeer onprettig en ging ze ook veel sneller stinken. Daarbij was ze geboren in de winter, dus de kou trok haar sowieso veel meer aan. Ook betekende het dat de zomer bijna voorbij was en dus snel naar school moest. Jane vond het fijn om naar school te gaan. Het betekende dat ze minder hoefde te werken, dat ze weer computers tot haar beschikking had en zich kon focussen op wat belangrijk voor haar was. Ze moest eigenlijk nog wel een agenda en kaftpapier kopen, bedacht ze zich. Ze moest maar wachten tot ze een dagje vrij had. Hopend dat ze dan niet de restjes zou aantreffen, maar eindelijk wat leuke, goedkope kaftpapier kon vinden, keek ze meteen op haar planning wanneer ze vrij zou zijn. Jane zuchtte diep. Aankomende week moest ze zes dagen werken en haar vrije dag was een zondag. Ze had beloofd naar haar oma te gaan als ze een keer vrij was op zondag, dus ze kon onmogelijk dat afzeggen en in plaats daarvan schoolspullen kopen. Ze had haar oma al zo lang niet gezien en haar ouders bleven haar zeggen dat het belangrijk is om naar familie te gaan. 

Na zes dagen werken, merkte Jane dat ze eigenlijk best moe was. Met moeite kwam ze haar bed uit en keek op de wekker. Het was nog geen tien uur 's ochtends. Haar ouders wilden op tijd naar haar oma toe en aangezien het best ver rijden was, kon ze niet de hele ochtend in bed blijven liggen. Ze zou nog wel even slapen in de auto, besloot ze. 
Eenmaal bij haar oma aangekomen, was de vermoeidheid wel redelijk weg. Ze had ook wel zin om haar oma weer te zien, het was inderdaad veel te lang geleden. "Hé Jane, wat leuk dat jij er ook weer bent!" Jane kreeg drie dikke zoenen op haar wangen. "Ja oma, ik had een dagje vrij van werk en vond het weer eens tijd. Hoe gaat het nou?" zei Jane. "Ach, z'n gangetje. Je moet wel veel werken, hé? School begint toch ook weer binnenkort?" antwoordde haar oma. "Ja, maar daar zijn zomerbaantjes goed voor. Als school over twee weken begint, werk ik alleen nog maar in de avonden en op zondag." Jane liep achter haar oma de keuken in. Samen zetten ze koffie en pakten ze de koekjes. Haar oma had ook niet veel geld te spenderen, maar vond het wel belangrijk dat ze haar gasten kon verzorgen. Ze zorgde ervoor dat ze altijd wat lekkers in huis had. Dat deed ze altijd al, ook toen Jane's opa nog leefde. Hij was een paar jaar geleden overleden. Hij was altijd de kostwinnaar thuis en had een pensioentje opgebouwd. Toen hij overleed, werd het financieel een stuk zwaarder voor Jane's oma. Ze kon haar kinderen en kleinkinderen niet veel extra's bieden, laat staan zichzelf. Het enige waar ze niet zonder kon, was haar aerobics klasje. Het bood haar niet alleen beweging, maar ook sociale contacten.
Jane bewonderde haar oma. Ze was zo'n sterke vrouw, die na de dood van haar man gewoon op eigen voet door moest gaan. Ondanks dat ze iets minder geld te besteden had en het moeilijk vond dat ze haar eigen kinderen niet financieel kon bijstaan, leefde ze gewoon haar eigen leven met zoveel mogelijk positiviteit en genegenheid als ze kon. Zo wilde Jane ook zijn. Genietend van de thee en koekjes, was ze blij dat ze bij haar oma zat en niet in de winkel was om dat stomme kaftpapier te moeten kopen. 

Anderhalve week later had ze toch wel spijt. Alle leuke kleurtjes waren uitverkocht en er lag nog maar een agenda met een deuk in de kaft. Ze twijfelde over wat ze moest doen. Dit waren de goedkoopste schoolspullen die ze kon krijgen, maar de printjes deden haar ogen draaien. Moest ze nu voor lelijk en goedkoop gaan of zou ze eens haar zuurverdiende centjes uitgeven aan iets mooiers? Immers moest ze wel het hele schooljaar er tegen aan kijken. Ze paste haar gymkleding van vorig jaar nog wel, dus dat scheelde ook weer. Over iets meer dan een maand zou er ook kinderbijslag komen, waarvan ze nieuwe schoenen en eventueel een jas mocht kopen. Nadenkend over haar keuze, liep ze al richting de uitgang. Ze ging het gewoon doen. Dit jaar niet het goedkoopste van het goedkoopste, ze ging gewoon voor iets duurder kaftpapier en de Hema had vast nog wel een leuke agenda.

Toen ze thuiskwam, wist Jane's moeder Linda niet of ze blij of boos moest zijn. Jane had iets meer geld gespendeerd aan schoolspullen dan de bedoeling was, omdat ze een heel mooie en ontzettend dure agenda had gekocht. Zowel de agenda als het kaftpapier als al het andere schoolgerei waren ontzettend mooi, maar Linda wist ook dat Jane dit jaar haar geld hard nodig zou hebben. De schoolreis zat eraan te komen en dat was iets wat Linda haar dochter echt niet wilde ontzeggen. De scholieren mochten zelf een reis kiezen naar een hoofdstad in Europa. Aangezien er nooit geld was voor dit soort dingen en aangezien de hele klas mee zou gaan, gunde Linda haar dit ontzettend. Zij en haar man konden het geld echt niet missen, dus ze hadden Jane altijd gesteund om een bijbaantje of een zomerbaantje te hebben. Jane had inmiddels best wat gespaard en na nog een paar maanden salaris, zou Jane de schoolreis kunnen betalen. Het enige dure wat Linda en haar man hadden gesteund, was een smartphone. Niet alleen had Jane gewoon een goede telefoon nodig, ook hadden ze thuis geen computer of laptop, dus bracht een smartphone uitkomsten voor Jane. Over deze nieuwe schoolspulletjes maakte Linda zich echter zorgen, want als haar dochter nu ineens om dure spullen ging geven, kon ze haar maar moeilijk tegenhouden om daar haar geld aan uit te geven. Ze had er immers de hele zomer, eigenlijk het hele jaar, hard voor gewerkt. Ze zou besloten om blij te zijn voor haar dochter, maar haar ook te wijzen op het feit dat ze het geld nog hard nodig kon hebben in de toekomst. Jane was eerdere keer helemaal stilgevallen als de schoolreis werd besproken, dus Linda besloot om er nu maar niet over te beginnen. Toch had Linda de financiën van haar dochter van tijd tot tijd ingezien, dus ze wist dat Jane het geld er uiteindelijk wel voor zou kunnen hebben. Als ze haar dochter nou maar op de een of andere manier kon overtuigen dat een schoolreis zoveel meer waarde had dan een spijkerbroek of trui van een of ander duur merk.