SONSUZ BİR KANKALIK HİYAKESİ

1.Bölüm: tanışma

Sınıflar ayrılmıştı eski sınıfımda arkadaşlarım vardı elbet ama kanka hayır mutlaka kankanız olduğunu sanabilirsiniz ama gerçek kankanı bulmak gerçekten zordur ve aynı zamanda onun her zaman yanında olacağını bilmekte bir şüphedir. Onun seni kardeşiymişsin gibi bakacak ve sevecek, bu gerçekten büyük bağlılık,dürüstlük ve güven ister bu gerçekten zor bişeydir. Mutlaka aranıza birileri girer. Önemli olan buna rağmen ayakta kalabilmetir. Biz ada ile ilk tanıştığımızda hayatımızda ilk defa karşılaşsak da bir kıvılcım olmuştu onla gercekten en iyi arkadaş olucağımızdan emindim. Biraz sakin gobiydi ona kendimi yani gerçek beni göstermekten korktum. O bana açılınca bende ona açılacaktım. Genelde zaman alır. Ama bu sefer öyle olmadı yan yana oturuyorduk. İlk dersten bana alıştı. Gülüyor, hiç olmadığı kadar eğleniyorduk. Okula depresyonik ergen gözüyle bakarkene okula gitmeyi sevmeye başladım. 1. dönemin ilk okul gezisi "Efes antik kentine"ydi. Heyecanla saat 7:00 da okul kapısının önündeydim o da ordaydı ada yı orda görmek uykuyla bakan solgun gözlerimi parlatmışdı. Yanımızda telefon ve parayla ailelerimizle vedalaşıp otobüse bindik. Meryem ana, Yedi uyuyanlar ve bazı camileri gezdik. O sırada ada espirler yapardı, bitek ben ve o gülerdik ama umrumuzda bile değildi. Çünkü biz çok eğleniyorduk.