You And Me Together [Tzukook. Fan. fic.]

Chapter 1

TZUYU'S POV

GOSH bakit ba ako kinakabahan sa araw na to psh, ngayon na kasi darating si Auntie Norwela galing L.A at kaya siya uuwi para asikasuhin ang libing ng mama ko, and it's sad for me syempre sino bang anak ang gugustuhing mamatay ang magulang nila? Diba wala.

Hindi ko namalayan na may tumutulong luha na pala sa mata ko haist I value my mother so much kahit alam kong ampon lang ako, kahit ako ang naging dahilan ng pag hihiwalay niya at ng kanyang asawa pero sa kabila nun ay ako pa rin ang pinili niya.

Agad kong pinunasan ang mga luhang umaagos mula sa aking mata andito nga pala ako sa waiting area ng JJK International airport.

"TZUYU!! " napa tingin ako sa direksyon kung saan nanggaling ang malakas na sigaw napa ngiti ako ng makita sa tita na papalapit sakin habang naka ngiti.

"Tita your finally here" naka ngiti kong saad bago siya niyakap ng mahigpit "i miss you tita" i said at tuluyan ng bumigay ang aking mga luha, ilang beses ba akong iiyak sa buwan na to? ' tanong ko sa isipan ko.

"Tahana tahana lets go home para ma asikaso na natin ang burol ng mama mo" pagpaptahan niya sakin sabay punas sa mga luha ko at sipon.

ANDITO lang ako sa kwarto ko nag mumukmuk ayaw kong lumabas ayaw kong makita ang burol ni mama dahil nalulungkot ako parang dinudurog ang puso ko ng ilang ulit hinayaan ko na si tita don at siya ang mag asikaso ng lahat.

Siguro mamaya na ako lalabas kapag wala ng masyadong tao, kung konti nalang ang tao sa labas ayaw kong ipakita sa iba ang weak side ko.

And Once is enough Twice is too much and Thrice is death for me, "pamangks? " napa tingin ako sa pinto ng kwarto ko ng bumukas ito it was Auntie kita ko ang pag aalala sa muka niya ng makitabg mugto ang mga mata ko.

"May bisita ka, oh ijo pasok ka" napa tingin ako sa tabi niya nakita ko siya.

"What are you doing here?" malumanay kung tanong habang naka tingin sa labas ng bintana ko, napa tili ako ng biglang kumulog ng malakas, lalapit sana siya sakin ng pigilan ko siya.

"Go away or just leave" madamdamin kong pag tataboy sa kanya mas nasasaktan ako kapag nakikita ko siya bumabalik ang mga alala 1 bwan ang naka lipas.

"No. No please hayaan mo akong damayan ka" hindi na ako umimik dahil wala din namang kwenta kapag itaboy ko siya, mag sasayang lang ako ng laway.

Nag tungo siya sa likod ko dahil may maliit na higaan sa mismong bintana ko na ngayon ay hinihigaan ko nasa likod ko siya kaya naka sandal ako sa dib-dib niya.

"You should rest now" ang mga salitang yun ay parang mga mahiwagang salita dahil agad akong dinalaw ng antok

Tbc...