Leven Van Farah

125.

Naoual

Mijn moeder die was er kapot van betreft mijn vader die een 2de vrouw wil huwelijken uit Marokko. Hij was gister thuis gekomen, over een weekje gaat hij weer terug. 
Hij kwam kijken of we nog meer geld hebben en om cadeautjes te kopen voor zijn aanstaande vrouw denk ik.
Ik hoorde mijn moeder aan de telefoon praten met mijn oma. Mijn moeder had haar moeder lang niet gesproken omdat ze bang was dat papa daar achter zou komen. Ze mocht alleen bellen naar haar moeder, met papa naast haar. Zodat mijn moeder hem niet kon verraden over hoe hij haar behandeld.
Ze kon ook niet bellen, want mijn moeder had een abonnement simkaart, en vader kon zien waar ze naartoe heeft gebeld. Ik kon haar ook niet laten bellen, want al mijn geld werd ingenomen. Nu heb ik stiekem een Iphone.
Dit was de eerste keer dat ze mijn oma na al die jaren belde. 
Mijn opa en oma hebben mijn moeder op jonge leeftijd laten trouwen met papa. Op haar 17e tbark’Allah. Ze was nog jong en ontwetend. 
Ondanks mijn moeder veel heeft meegemaakt, is ze subhana’Allah jong gebleven en een hele mooie vrouw is ze zeker. Je zou nooit geloven dat het mijn moeder is, eerder mijn zus.
Mijn vader ziet er ouder uit, maar kleed zich wel netjes en gedraagt zich niet volwassen.
‘’Ik heb geen geld. Hij heeft de pinpas, we zitten soms zelfs dagen zonder eten!’’ Hoorde ik mijn moeder tegen oma zeggen.
Wat ze verteld klopt, maar dat is niet sinds ik daar een oplossing voor heb gevonden. Ik ben niet eerlijk tegen me vader, hij ontvangt niet al het geld.
Mijn gedachtes gingen naar Yassin. Mijn schatje. Ik mis hem zo erg.
Ik kan hem nou niet spreken of zien. Hij vertelde me dat ze de familie van zijn vader’s kant zouden ontmoeten. Hij is de neef van Ismail en Sahid.
Wat hij me vertelde deed wat met me. Ik denk dat het komt om het feit dat ik ook mijn eigen familie niet ken. :traan:
Maar dan niet omdat mijn ouders niet met elkaar mochten gaan, in tegendeel zelfs. Mijn vader weigert dit. Allemaal mfeles, geen manieren hebben ze. Volgens hem!
Ik zuchtte een paar keer en plofte vermoeid op de bank. Ik sloot mijn ogen en vergat alles. Totdat mijn moeder met veel lawaai en een breed gezicht op me afstormde.
Met een ruk ging ik rechtop zitten en keek haar met grote ogen aan. 
‘’Jou oma gaat er voor zorgen dat papa met niemand anders kan trouwen en ook geen s*ks kan hebben!’’ Ik keek haar verrast aan. ‘’En nee hij kan ook niet weten dat ik oma heb gesproken. Ik ben zo blij!’’ 
''Owjhaa, en je moet even wat opsturen naar oma. Ik zorg ervoor dat het pakketje gereed is voor verzending.’’ 
Als ik had geweten wat ze precies bedoelde, had ik zeker weten anders gereageert!!!!!

Sabrine

Vandaag was de dag dat Sahid, Laila's hand komt vragen. Ze verdiend beter dan die eikel! Maar haar met Ismail zien, dat gaat TE. Ik zou dat nooit kunnen accepteren. Veel moeite daarmee, dat zou ik zeker hebben. Ik had stress en niet zo een beetje ook. Ik moest ervoor zorgen dat Laila inziet dat ze beter dan Sahid kan krijgen. Hij is niets voor haar. 
Maar wilde ik dit wel? Want stel dat het mij lukt, dan is de krans groot dan Ismail zijn kans zal grijpen en voor Laila gaat. Dat wil ik niet! Ik raakte in paniek, wat moet ik doen? Ismail vertrouwd mij en hij verwacht echt dat ik moeite ga doen. "Pfff, ze weet toch zelf ook wel dat Sahid niets voor haar is." Zei ik hardop. Samira keek me lachend aan. Ik trok een sip gezicht. 
Samira: "Kom aan, niet zo sip eey!"
"Doe gewoon alsof je jou best voor 'm heb gedaan. Laila is vandaag van Sahid. Punt!" Zei ze om mij gerust te stellen. Deze woorden deden me wel goed, maar aan de andere kant zat mij iets niet lekker. Ik kreeg het gevoel, dat iets zou gaan gebeuren. Allahoe3laam wat?
Ik hoorde een piep geluid, die ik krijg als ik een binnenkomend smsje heb. Ik wist dat die sms van Ismail is. Ik haalde mijn mobiel te voorschijn en zoals ik dacht klopte. Ik opende het smsje en enigste wat erin stond was; EN? Met andere woorden of het me gelukt is om Laila tegen te houden.
"Stik erin!" Riep ik kwaad. Ik bleef naar mijn telefoon kijken "Ismail, hij vraagt of het gelukt is." Samira sloeg haar arm om mij heen "Vertel hem gewoon dat je het niet kon tegenhouden en dat hij het maar moet accepteren!"
*Zucht* Ze had gelijk vond ik, dus deed ik wat ze me adviseerde.
"Yallah, we gaan nu de rest helpen!" Schreeuwde ze in mijn oor, nadat ik het smsje had verzonden. Een glimlach sierde mijn lippen. "Ja, je hebt gelijk."
Beneden aangekomen, zagen we Latifa druk in de keuken. Ook mijn moeder en Samira's moeder stonden in de keuken, maar dan ver van Latifa vandaan. Het zag er naar uit dat ze druk in gesprek waren. Toen ze ons opmerkten keken ze beiden opvallend ons aan. Hmmm..
Latifa was alleen druk bezig met het voorbereiden van allerlei lekkere gebakjes. Ze was echt een keukenprincess mashaAllah. Samira liep meteen op Latifa af en bood haar excuses aan, ik volgde haar voorbeeld. "Dat geeft niet dames. Jullie kennen mij toch, ik doe dit graag alleen." Zei ze terwijl ze haar taart versierden.
"Wij zullen je verder niet meer storen schat. We horen het wel als je ons nodig hebt." Zei Samira terwijl ze de spullen in de vaat deed. Latifa bedankten ons.
De tijd vloog voorbij. Ik was samen met Laila op haar kamer. Ze was zo bang, dat liet ze echt merken. Ik probeerde het te negeren, maar dat kon ik niet. "Houd je rustig, alles komt goed." Probeerde ik. "I hope so." Zei ze terwijl ze zichzelf in de spiegel bekeek. "Wat kan er mis gaan?" Deze vraag die ik zelf stelde, deed me zelf ook laten denken. Ze sloeg een arm om mij heen "Bedankt!" Ik liet haar rustig los en keek haar aan "Laila? Is dit echt wat je wil?" Ze keek me met grote ogen aan "Tuur-lijk! Niets liever!" 
"Weet je dat echt heel zeker?" Vroeg ik ter bevestiging. "Ja, hoezo vraag je dat?"
"Gewoon ik ken hem, ik ken jou. Ik wil dat je gelukkig word nichtje!" 
"InshAllah, InshAllah. Alles met de Wil van Allah." Dit zei me tante altijd, moeder van Laila. Ik gaf mijn nichtje een kus op d'r voorhoofd. We werden verstoord door Samira die de kamer binnenviel. "Ze zijn der! Kom naar beneden!" Riep ze. 
Beneden aangekomen, groeten we iedereen vriendelijk. Iedereen praatte en lachtte met elkaar. Het was heel gezellig, ik vergat alles en even dacht ik dat het goed zou komen. Totdat mijn oom om stilte vroeg en Farah aankeek....