Together for fame or not? [2]

31o κεφαλαιο

Lor's POV.

Άνοιξα με τα κλειδιά μου και μπήκα στο σπίτι.Δεν ξέρω αν θα είναι εδώ ο Jacob,του είχα πει ότι θα βγω έξω και είπε ότι θα κάνει το ίδιο.

Μπήκα στο σπίτι και τον είδα να κάθεται στον καναπέ.Χαμογελασα και πήγα κοντά του.Δεν ξέρω τον λόγο,απλά οπότε τον βλεπω το χαμόγελο έρχεται στα χείλη μου από μόνο του.

"Μπα,γύρισες?"ρώτησε κάπως νευριασμενα και παραξενευτηκα αλλά είπα να μην το σχολιάσω.

"Ναι..."χαμογέλασα."Εσυ δεν βγήκες?"ρώτησα και εσφυξε τα δόντια του κάνοντας τις γωνίες του προσώπου του να φανουν.Τι στο καλό?Ήταν νευριασμένος?

"Βγήκα,είδα αυτό που ήθελα και γύρισα σπίτι."είπε και αρχισα να χανω την υπομονή μου.

"Τι ήθελες να δεις δηλαδή?"ρώτησα και εκείνος γύρισε νευριασμενος προς το μέρος μου.

"Ήθελα να δω με ποιον θα βγεις."είπε απότομα.

"Σου είπα θα βγω με δύο φιλες μου.."είπα και από μέσα μου ευχομουν να μην με είχε δει έξω.Δεν είναι ακριβώς ότι του είπα ψέματα,αλλά δεν ήθελα να του πω ότι θα ειμασταν μαζί με δύο φίλους μας γιατί θα το έκανα ολόκληρο θέμα.

"Α με δύο φίλες σου...τότε εγώ γιατί είδα και δύο αγόρια να κάθονται στο τραπέζι σας?"ρώτησε νευριασμενος.

Τα μάτια μου γουρλωσαν,ώστε μας είχε δει όντως.

"Jacob,ν-να σου εξηγήσω..."είπα και εκείνος σηκώθηκε πάνω απότομα περπατοντας νευρικά πάνω-κατω.

Κάτι μου λέει ότι τον είχα νευριάσει,πολύ.

"Τι να μου εξηγήσεις γαμωτο?Σας είδα Lor!"φώναξε δυνατα και τα μάτια μου έκλεισαν στιγμιαία από την δυνατή φωνή του.

"Jacob,δεν είναι αυτό που νομίζεις."σηκώθηκα και εγώ από τον καναπέ.

"Δεν είναι αυτό που νομίζω πουστη μου?Αυτό βρήκες να πεις?"φώναξε έξαλλος και έπιασε την μέση μου απότομα πετοντας το σώμα μου στον τοίχο κάνοντας το να πονέσει.

Οι πληγές στα πλευρά μου που ακομα δεν είχαν κλείσει τόσο καλά πόνεσαν αρκετά κάνοντας με να βγάλω ένα δυνατο επιφώνημα πόνου και να πιάσω εκείνο το σημειο προσπαθοντας να σταματησω τον πόνο.

Τι στο καλό τον έπιασε σήμερα?Έχουμε να μαλωσουμε έτσι πολυ καιρό.

"Jacob,ήταν μόνο κάποιοι φίλοι και τίποτα αλλο."είπα πανικοβλητα ενώ ερχόταν προς τα πάνω μου με πολλά νεύρα.

Έβαλε τα χέρια του δίπλα από το κεφάλι μου ενώ το σώμα του κόλλησε πάνω στο δικό μου.

"Γαμωτο Lor,είσαι δικιά μου και μόνο δικιά μου το καταλαβαίνεις?"φώναξε και τόσες πολλές στιγμές από δύο χρόνια πριν ήρθαν στο μυαλό μου.Τι στο καλό?

"Κάνεις λες και είμαστε δυο χρόνια πίσω."είπα και εκείνος απομακρυνθηκε τελείως από κοντά.

Επερνε ανάσες για να ηρεμήσει ενώ πέρασε τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του.

"Όχι,μωρό μου."είπε ήρεμα αυτή την φορά και ήρθε προς το μέρος μου ξανά.Το κεφάλι μου ήταν κατεβασμένο προς τα κάτω αλλά εκείνος έβαλε τα χερια του στα μαγουλα μου και σήκωσε το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω.

"Αυτή την φορά είναι επειδή σ'αγαπω μωρό μου και,όταν σε είδα σε εκείνο το τραπέζι τα έχασα.Ηθελα να μπω στο μαγαζί και να τα κάνω όλα πουτανα αλλά δεν το έκανα.Προσπαθησα να κρατηθώ."είπε και εγώ τον αγκαλιασα σφυχτα.

"Όταν σε είχα δει σε εκείνο το στενό εκείνο το βράδυ,τα έχασα.Ενιωσα χάλια,ένιωσα ότι δεν μπορούσα να σε προστατεύσω πλέον.Ετσι υποσχέθηκα να σε προστατευω και να σε αγαπάω,για πάντα."είπε σιγανα στο αυτί μου και μάτια μου εκλεισαν.

"Και εγώ σ'αγαπω Jacob και δεν μπορώ χωρίς εσένα."είπα και εκείνος με εσφυξε πάνω του.

2 χρόνια πριν?Μα τι ήταν αυτά που έλεγα πριν?

"Μα σε καταστρέφω μωρό μου."είπε στο αυτί μου.

"Μ'αρεσει να καταστρεφομαι."είπα σοβαρά κοιτοντας τα χαώδη μάτια του.

Γαμωτο,τα είχα ερωτευτεί αυτά τα μάτια.

✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓

Μικρουλι,ξέρω.

ΑΛΛΑ θα προσπαθήσω να ανεβάσω συντομα.

Αυτααα.

Ilyyy❤️

~byee