Als bloed niet rood is (remake)

Eerste dag

'We denken dat je genoeg herstelt ben om weer naar huis te gaan liv.' Voor iemand anders zou dit geweldig klinken om een gebouw waar je drie maanden hebt gewoond te verlaten maar voor mijn niet. dat betekende dat ik mijn ouders niet meer kon bezoeken in de hoop dat ze wakker werden. Drie maanden langen hadden ze hun ogen niet open gedaan en mij maakte het gewoon bang of ze dat ooit nog een keer zouden doen. Waar ik nu zou slapen is onder het dak van tante Laura en oom Robert. ze woonde aan de andere van De Veluwe en dan ook nog eens in het zelfde dorp waar mijn nieuwe middelbare school is. Mijn vorige middelbare school was mijn eigen persoonlijke hel maar je kunt dan ook niet echt verwachten dat als je een hoofd heb waar meer puisten dan de hemel sterren telt heb, een suffe pony en een blokjes beugel waar altijd etensresten aan zitten je de populairste chick van de hele school bent tenminste niet in positiefs zin. De blokjes beugel was voor de ongeluk al er uit gehaald en mijn pony was er uitgegroeid maar mijn zwarte haar heeft helaas de vettigheid niet verloren en mijn hoofd had nog steeds de ontelbare rode vlekken maar het is nog steeds een hele verbetering vergeleken met vorig jaar.

'Piep! piep! piep' klinkt er door mijn kamer heen. automatisch steek ik naar links om de wekker uit te zetten maar mijn hand vind niks meer dan een koude muur. oja dit is niet mijn kamer maar de logeer kamer in mijn oom en tantes huis. ik trek een oog open om de wekker te vinden en zie hem trillen aan de andere kant van de kamer. een gap verlaat mijn mond en ik slof mijn bed uit om de wekker te laten stoppen. 7:00 uur geeft hij aan, 1 uur de tijd om me klaar te maken voor back to school.

Zodra ik onder de douche staat en het warme water me echt wakker maakt realiseer ik me wat voor dag dit is. De eerste schooldag 2 maanden te laat, hoe kan dat nou niet opvallen? ik probeer alvast een smoes te bedenken terwijl ik mijn perzik shampoo in mijn haren wrijf en uitspoel want als je vertelt dat je te laat bent om dat je in het ziekenhuis lag door een dierenaanval dan trek je echt de aandacht naar je toe. misschien moet ik zeggen dat ik op wereldreis was, dat ik pas hier heen verhuist ben of misschien pleeggezin.

Ik doe de douche uit en kleed me aan met een bloem t-shirt met de tekst 'who care?' En een zwarte skinny jeans ik mag dan niet mooi zijn maar kleden kan ik me wel. daarna pas kijk ik in de spiegel met wat voor monster ik vandaag moet dealen maar het valt best mee. mijn zwarte, halfdroge haar valt in een kleine slag over mijn schouders en het gebruikelijke puisten gezicht kijkt me aan maar minder rood dan gebruikelijk. ik probeer wat lippenstift en eyeliner uit maar ik vind zelf dat het me niet mooier maak dus haal ik het weer weg en doe alleen een kleinbeetje mascara op. Daarna ga ik naar beneden kijk op mijn rooster dat ik toegestuurd heb gekregen welke vakken ik heb en pak de boeken dan in, in mijn Björn borg tas. als dat klaar is werk ik nog snel een ontbijt naar binnen, poets mijn tanden weer schoon en check me nog een laatste keer in de spiegel. de bijt won die ik nog in mijn nek kom niet gehecht worden in verband met de nekspieren en het zenuwstelstel en dus zat er nog steeds een huidkleurige pleister op. gelukkig viel het niet erg op tenzij ik mijn haren er vandaan hield. toen ik uiteindelijk klaar was en mezelf de deur uitschopte en ik nog niet een minuut aan het lopen was hoorde ik al iemand achter me roepen.

'Meisje, wacht even.' zei het meisje met iets bekend zwaaiend in haar hand. het was me etui, ik verliefde wel vaker dingen uit mijn tas maar als ik dat op school deed was het meestal dat ik die spullen nooit meer terug zag.

'Er viel iets uit je tas.' zegt ze. ze heeft kort donkerbruin haar een lichte huid en groene ogen en is ongeveer even oud als ik.

'Bedankt.' Zeg ik terwijl ik het uit haar handen neem en het weer in mijn tas stop met de rits goed dicht deze keer. als ik veder wil lopen, loopt ze naast me en begint een gesprek.

'Kom jij hier vaker want ik heb je namelijk nog nooit eerder gezien.' vraagt ze nieuwsgierig. ik glimlach naar haar en zeg dan:

'Nee ik woon hier pas.' probeer ik zo goed mogelijk te liegen.

'Echt? want het huis waar jij net uit liep is stond niet te koop.' vraagt ze nog een keer verward. Shit de verhuis smoes werkt niet.

'Ik heb het ook niet gekocht maar het is een pleeggezin.' probeer ik mijn zaak te redden. ze wilt weer een vraag stellen maar ik beantwoordt het al.

'Als je de reden wilt weten, mijn ouders (ik slik even bij het woord) hadden geen tijd voor me, als ik ze geluk had zag ik ze 1 keer in de week.'

'Nou goed dat je iemand anders heb gevonden die wel voor je kunnen zorgen.' zegt ze blij.

'Ik ben Olivia by the way maar noem me maar liv.' Ik glimlach naar haar en ze glimlachte terug.

'Jade.' zei ze kort.

'Jade, jij zit toch ook op Rozenhof (zo heet mijn middelbare school)?'

'Ja, klopt in welke klas ben je ingedeeld?' vraagt ze. ik haal mijn rooster er bij en zeg dan dat ik in de klas 3k zit.

'Écht? daar zit ik ook in, je kunt vandaag gewoon met me me liften om het lokaal te vinden. toen ik nog een brugklasser was ben ik een hele maand te laat geweest omdat ik het lokaal niet kon vinden.' ik lachte en ze lachte met me mee.

'Ach hiervoor zat ik op een school die meer dan 150 lokalen telde, nu vind ik het lokaal nog steeds niet.' Lach ik mat haar. Vooral als ze de rooster wijzigingen niet doorgaven klink er in mijn hoofd waardoor het de lach iets minder wordt.

'Ik ga hier links.' zegt ze en wijst naar het bos.

'Ik ken een kortere route door het bos.' Ik slik.

'Eeh, ik ga rechtdoor, ik moet nog iets afleveren.' ze knikt en zeg dan:

'oké zie je dan bij de ingang van school.' Als ze eenmaal door de bomen is verdwenen loop ik veder. ik ga echt niet meer daar in de laatste keer dat ik dat de eindigde ik met geheugenverlies in het ziekenhuis. Waarom was ik eigelijk daar vraag ik me dan opeens af. in de drie maanden heb ik me dat eigelijk nooit afgevraagd. misschien was het een boswandeling of zoiets? het laatste wat ik me kan herinneren was mam in de voortuin de planten aan het water geven was, pap op het werk en ik aan het lezen was, niks dat aanspoorde op een bezoekje aan het bos. Zodra mijn ouders wakker werden zou ik het ze vragen. als dat zou gebeuren. die laatste gedachte laat me huiveren.

Ik kwam aan op een schoolplein van mijn nieuwe school die bezet werd door de leerlingen. de ene zaten op het stene bankje te roken terwijl ze weer ergens ander met ze alle in een rond kringetje stormden te giechelen. en natuurlijk val je op als je in je eentje rond loop. er keken verschillende ogen naar me en ik versnelde mijn pas naar de ingang.

'Hey liv!' hoorde ik opeens iemand roepen. ik keek rond en zag dat jade me vanuit een groepje naar me zwaaide. Ze maakte een gebaar dat ik er bij moest komen en ik veranderde de route van de ingang naar jade.

'Hey jade.' zei zodra ik bij het groepje was. de 4 andere meisjes zaten me aandacht op te nemen en een klein momentje voelde ik me beschaamd. wat nou als ik niet goed genoeg was? maar die gedachten gingen snel over toen de rest van de meiden naar me glimlachte. ik stelde me aan hun voor.

'Olivia dit zijn lisa..'

'Hoi' zei het meisje met de karamel kleurige huid, kort cola bruin haar en chocolade ogen.

'Rachel...'

'Whats up?' zei de bleke roodharige met blauwe ogen.

'Fen...'

'Hey' klonk uit de mond van een Chinees meisje.

'En Jennifer.' en ze eindigde bij een lang blondine.

'Leuk shirt.' zei ze.

'Tanks.'

'Dus je zit hier ook op school?' Vroeg Rachel. voordat ik mijn mond überhaupt open kon doen had Jade al antwoord gegeven.

'Ja, en sterker nog ze komt bij ons in de klas.' zei jade enthousiast.

'Kom je van havo?' vroeg lisa.

'Nee, ik ben hier pas naar toe verhuist.' verklaarde ik.

'Dit is in principe mijn eerste schooldag.'

'Nou goed dat je ons heb want zonder zou je zo dadelijk plat gedrukt zijn op de gang.' ik lachte met iedereen mee totdat de bel ging. Liederen op het schoolplein ging als een mieren kolonie naar binnen en ze hadden gelijk. als ik hun niet had was ik nu al plat gedrukt.