He sees me -- KTH ff (DUTCH)

2.

Alice is op bezoek

~~~~~~~~~~~~

    Hold my hand please, I want to feel your warmth 

~~~~~~~~~~~~~ 

//TAEHYUNG POV//

Nerveus kijk ik op de klok. Zal ze vanmiddag wel komen? Misschien wil ze helemaal niet of mag ze niet van haar broer. Ik val achterover op bed met een diepe zucht. 

"Waarom gaat de tijd zo langzaaaaam?!" roep ik tegen de lucht en staar voor de rest naar het plafond. Dan hoor ik mijn telefoon, een klein belletje rinkelt.

Ik duw mezelf omhoog en loop naar het bureau in de kamer waar mijn telefoon ligt. Het scherm ligt op als ik mijn telefoon oppak en zie een vreemd nummer staan.

Met een frons ontgrendel ik mijn telefoon en dan worden mijn ogen groot. 

_Onbekend_Nummer_ : 

Hey Taehyung, ik ben Kang Bryan de broer van Alice. Je had in het boekje geschreven om af te spreken met Alice. Ik vertrouw je erop dat je haar niks aan zal doen, ik zag hoe je naar haar keek. Ik zie je over een half uur in de lobby van je hotel. Groetjes, Bryan.

Ik spring in de lucht en maak even een dansje in het midden van de hotelkamer. Ze komt! Alice wil met me afspreken! 

Snel kijk ik weer op de klok en lach, nog een half uurtje. Wat zal ik in die tijd nog doen? 

~~~~~

Als het tijd ik pak ik mijn sleutels van de deur. Ik kom langs de spiegel in de gang waar ik nog even kijk of mijn haar goed zit. Ik lach een beetje om mezelf, waarom doe ik zo raar?

Met mijn sleutels in mijn broekzak en telefoon in mijn hand sluit ik mijn hotelkamerdeur. Ik loop door de lange gangen heen en de trap af, zal Alice er al zijn? 

Ik ga de hoek om en kijk rond in de lobby van het hotel, daar zie ik Alice zitten op de bank. Bryan is er ook, best logisch. We maken even oogcontact en ik kom op ze af. 

"Ik ben er" zeg ik en Bryan staat op. We praten nog even en dan gaat Bryan weg. Alice staat dan ook op van de bank en ik weet heel even niet wat ik moet doen. Ze is zo knap... 

Nee Taehyung nu even niet, doe iets! Ze is blind sukkel jij moet de acties ondernemen. 

Ik pak voorzichtig haar hand vast "Ik ben het, V. Kom je mee?". Ik zie dat er een lach op haar gezicht komt waardoor ik ook even moet lachen, ze is zo schattig. 

"Mag ik dan je schouder pakken?" vraagt Alice en ik knik. "Is goed" zeg ik dan en kan mezelf voor mijn kop slaan, knikken werkt niet debiel ze ziet dat niet. Gedraag je eens normaal en doe niet zo nerveus!

"Hier" ik heb haar hand op mijn schouder gelegd en we beginnen met lopen. Ze vraagt waar we heen gaan, ik ben dat helemaal vergeten haar te vertellen. "Naar mijn hotelkamer" zeg ik en pak de sleutels al uit mijn broekzak. 

~~~~~

Alice is weer terug bij haar eigen hotel. Ik loop over de donkere straten terwijl ik terugdenk aan de dag. Ze was zo lief, ik heb haar beter leren kennen. 

Toen ik haar om haar telefoon vroeg heb ik ook mijn nummer erin gezet. De foto's heb ik ook naar mij toe gestuurd, nu is er eentje mijn achtergrond geworden. 

Alice is ook best onzeker omdat ze blind is. Hoe ze blind is geworden is ook verschrikkelijk, het liefste wil ik haar blindheid overnemen zodat ze weer kan zien hoe mooi de wereld is. 

En we liepen over dezelfde weg waar ik nu loop. Hand in hand! Ze zei ja toen ik het aan haar vroeg, zal ze me leuk vinden? 

Misschien ben ik eigenlijk ook wel verliefd...