Chapter 3

67 3 1
                                    

Malapit na ang Finals napaka Stress na sa buhay muka na akong zombie yung bang nasa Walking Dead na palabas yun ganun na nga.

Wala akong ginawa buong linggo kundi mag-aral kaya walang dahilan para di ko maipasa ang mga subjects ko pwera Sa Algebra na alatag nang halikwatin ang about sa X di na naka Move on hay nako.

(After Finals)

Nagsimba ako para magpasalamat dahil pasa lahat ang exam ko tama nga ang sabi ni jericho basta nasa puso mo At isasa isip mo ang isang bagay All is Well. ^^

Pumunta ako sa Manila Bay palubog na ang araw at hilig ko din tumigil dito kasi tahimik at masarap ang simoy ng hangin tanging hampas lang ng alon ang maririnig mo. Ang ganda pagmasdan ng araw pag palubog na para bang tila nakikisabay sa takbo ng buhay ko.

"Alam mo sabi ng Lola ko masama daw ang maging malungkot kasi the more na nalulungkot ka nasasayang yung mga panahon na dapat masaya ka."

Nagulat ako ng may bigla na lang nagsalita sa tabi ko habang umiiyak ako at tahimik bigla na lang may lumapit sakin na lalaki na mukang napaka possitive niya din sa buhay.

"Alam mo mas maganda ka kung nakangiti ka? Bakit dimo subukan kahit 5 minutes lang ahm 5 seconds"

Hindi ko siya kinakausap nakatingin lang ako sa paglubog ng araw.

"O panyo basta wag mo sisingahan hah."

Salamat.

"Naimik ka pala"

Nakakaasar siya pumalakpak pa siya na para bang hangang hanga sa pagsabi ko ng Salamat alam niyo yung gusto ko na manapak oo ngayong oras jusko pigilan niyo ko.

"Wag mokong susuntukin!"

Nakakahalata ka din pala.

"Huh may sinasabi ka?"

Wala!

"Ah kala ko kasi meron baka yung bato yun diba bato?"

Lord Please pakain niyo muna ako sa lupa.

Ano kaba shan buhangin meron dito at samento walang lupa Shunga ka.

E di Lord pls pakain niyo nako sa Buhangin now na! Pls.

Sino ka ba chaka bakit basta basta ka na lang lumalapit?

"Wala gusto ko lang ngumiti ka at maging masaya ka"

Tumingin ako sakanya pero parang ang layo ng tingin niya at biglang naging seryoso yung muka niya

May problema ba?

"Bakit kaya may mga taong nagiging malungkot nu?"

Kasi hindi nila kayang maging masaya sa kabila ng nararamdaman nilang sakit.

"Eh bakit kailangan may masaktan pa"

Hindi ko din alam eh

"Sige alis na ako 1.2.3 Smile"

Bigla akong napatingin sakanya pero nakatakbo na siya hindi ko alam at hindi ko maintindihan kung bakit niya ko nilapitan at lalo akong nalito ng sabihin niya ang 1.2.3 Smile. Pano niya nalaman na yun yung nakakapag pangiti sakin pag malungkot ako.

------------------------

Comment po kayo memessage ko kayo at bibigyan ng Hug hahaha Lol. IloveReading your Opinions and Comments ☺️😍✌️

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Aug 09, 2014 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Let It Go.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon