Güneş her zamanki yerinde... Bu gün daha bir gururlu daha bir kızgın sanki yeryüzüne. Kavruluyoruz önce sonra kendimizi denize atmak için ayaklarımiz yana yana geçiyoruz altın sarısı kumlardan. Ferahliyoruz. . En d ipten soluk soluğa çıkıp annemi farkediyorum. . çığlık ata ata koşuyor. Kazandın! İşte o an anladım. Artık hayatım değişecekti. Ayrılık yaklaşmışti. Yerleştim Edirneme. . Yeni umutlarım yeni hayallerim yeni aşklarım yeni kavgalarim vardı artık. . ve yep yeni bir ben vardım alışmak ve tanışmak zorunda kaldığım. . her sabah kendimle yeniden tanıştım çünkü her gece eski benle vedalasiyordum. . kafam çok karismisti. . kimdim? neydim? nerden gelmekteydim? allahım kafamda binlerce soru. amacı neydi beynimin? bana oyun oynuyordu sanki .. herkes el birliği etmiş beni bişeylere benzetme çabası içindeydi. Nihayet dedim nihayet bitti bu saçmalık. ilk amfiye girişim dün gibi aklımda. o kapıdan girerken soyundum bütün ön yargilarimi. yere bıraktım bardağı ağzına kadar dolduran tüm soruları. girdim içeri oturdum. hic karsilasmadigim bambaşka dallardan kopup gelen yapraklar gibi dagilmistik bi taraflara.. herkesin yüzünden kaygılar heyecanlar korkak gülücükler akıp doldurmuş tüm havayı. geçti gitti zamanla yerini samimiyet ve yalanlara bıraka biraka . benim cepheyle tanismam tam da bu sıralar oldu işte. kalbimde inanılmaz bir ateş yanıyormus ta ben farketmemisim. . yada ben o zaman öyle sanmisim. üst üste görevler alıyor bunun verdiği gurur ve onurla dolasiyorum fakülte yollarında. sesimin guzelligini kesfedince başka başka havalara giriyorum. . her gece yurdun kocaman bahçelerinde en güzel ağacın dibine yuvarlak dizilip turku lerle doyuruyoruz kalplerimizi. . konserler yapiyoruz grup yorum Suavi Erdal bayrakoglu. .. Artık ben kimim demiyorum. tanıyorum kendimi.
