Ben artık bi tuhafım.Mutlu olamıyorum hiç bir şeyden ama mutsuz da olamıyorum.Hissizim.Aslında 17 yaşında bir kızın hissiz olması garip.Bodrum'a taşınıyoruz burda da çok mutlu değilim ama küçük mutluluklarım var onlar da arkadaşlarım.Onlardan da ayrılıyorum.Ben çirkin olduğum için bi çok kişi tarafından dışalandım sadece arkadaşlarım dışlamadı beni her zaman beni çok sevdiler tabi bende onları...Çirkin olduğumun farkındayım hem de çok ama başkası söyleyince kalbim kırılıyor.Nedenini hala çözebilmiş değilim.Saat 09:00 bu saatte nasıl uyandım bilmiyorum herkes uyanmış.Biraz hava almak için dışarı çıktım.Sena yine yakışıklı bir çocukla öpüşüyordu yok lan yiyişiyolar bildiğin.Nefret ediyorum bu kızdan.Sena egoist çirkin ve her hafta biriyle çıkan tiplerden.Ben onların yanından geçerken ukala ukala bana bakıyordu.
_Önüne dön canım tren geçmiyo burdan boşuna bakma
_Anlamadım?
_Tahmin etmiştim zaten yok bi şey hadi siz yiyişmeye devam edin
Hiç şaşırmadım anlamamasına.Yürürken bu kez de Oğuzhan'ı gördüm.Of yerin dibine girmek istiyorum.Gördü beni maalesef...
