Goodbye for now

3. Mello

Maar wat gebeurt er dan met die mensen? Denk ik in mezelf. Ze kunnen toch niet zomaar ineens 'poeff' weg zijn? Ik vind het maar raar hier en vertrouw het ook niet echt.. Hoe kan ik de mensen hier ook vertrouwen? En waarom doen ze zo aardig tegen me? 'Hmpff' Mello maakt een mompelend geluid en rekt zich uit. 'Hey ben je ook wakker?' Vraagt hij aan mij als ik rechtop ga zitten. 'Nee ik slaap.' Zeg ik sarcastisch. Mello lacht. 'Vind je het erg als ik even bij jou kom zitten? Ik lig aan de buitenkant en het is hier nogal koud en we zijn toch allebij wakker dus dan kunnen we wat praten.' Ik lach maar hij ziet het waarschijnlijk niet in het donker. 'Tuurlijk, waarom niet?' Zeg ik lachend. 'Waarom lach je?' Vraagt hij en hij komt zachtjes naar me toe gelopen. 'Gewoon haha, om jou.' Zeg ik terwijl Mello naast me gaat zitten. 'Is dat een belediging?' Vraagt Mello. Ik hoor hem zachtjes grinniken. Geen gemene grinnik. Een lieve, vertrouwde grinnik. Meer een zachte lach. Zo noem ik het liever. 'Hallo? Leef je nog?' Mello zwaait met zijn hand voor mijn gezicht. 'Wat, wat zei je?' Vraag ik. Mello begint weer zachtjes te lachen. 'Of het een belediging is dat je om me lacht?' Vraagt hij voor de tweede keer. 'Wat? Nee natuurlijk niet.' Zeg ik. 'Oke gelukkig maar dan!' Zegt Mello met nogsteeds die zachte lach in zijn stem. 'Mello?' Vraag ik zachtjes. 'Ja wat is er?' Vraagt hij iets serieuzer. 'Waarom mogen we die gangen niet in, en wat gebeurt en met de andere 5 mensen? Want er kunnen er maar 2 uitkomen, toch?' Vraag ik. Ik merk dat Mello even stil is en waarschijnlijk nadenkt. 'Er kunnen inderdaad maar 2 mensen uitkomen, de andere worde-' Mello wordt onderbroken door Nick. 'Wat doen jullie? Hallo, zeepaardjes, melk, hmpf grnndnm.' Ik begin te lachen. 'Wat doe hij nou weer?' Vraag ik en hoor dat Mello ook moet lachen. 'Nick praat in zijn slaap.' Lacht hij. We lachen een tijdje samen maar dan bedenk ik me dat Mello zijn verhaal nog niet had afgemaakt. 'Maareh, wat gebeurt er nou met de andere 5?' Vraag ik. 'Weet je zeket dat je het wilt weten?' Vraagt Mello. 'Ja, ik wil wel graag weten wat er straks met me gebeurt.' Zeg ik. 'Hoezo wat er met jou gebeurt? Misschien overleef je dit wel, volgensmij ben je veel sterker dan de rest, ik vind je vanaf het begin al een speciaal meisje, er is een kans dat je et overleeft.' Zegt hij met een stem also hij een professor is. 'Pff, hoe kun je nou weer weten of ik speciaal en sterk ben?' Ik lach, geen gemene lach, maar ook geen vriendelijke lach, ik weet niet watvoor lach. 'Ik zie het aan je.' Zegt Mello en ik trek mijn wenkbrouwen op. 'Nouja, nu heb ik nogsteeds geen antwoord op mijn vraag.' Zeg ik. 'Oh, ja, natuurlijk, als er twee mensen zijn die er overleven, worden de andere vijf vermoord.' Zegt Mello terwijl hij even zijn keel schraapt. 'Fuck' vloek ik. 'Maar hoe dan?'

'Iedereen anders, maar je kan hier niemand vertrouwen, het kan dat er iemand rondloopt die de mensen vermoord, maar het kan ook iemand uit de groep zijn.' Verteld Mello. 'Dus jij kan het ook zijn?' Zeg ik. 'Iedereen kan het zijn, ik kan zeggen dat ik het niet ben, maar dat heeft geen nut want je vertrouwd me toch niet omdat je het niet zeker weet.' Gaat Mello verder. Ik wil hem wel vertrouwen, maar hij heeft wel gelijk, je kan niemand vertrouwen, iedereen kan het zijn. 'Hmhm, ik wil je wel vertrouwen maar-'

'Maar ik heb net gezegd dat je niemand kan vertrouwen, ik snap wat je bedoelt.' Zegt Mello op een vriendelijke toon. 'Ja.' Is het enige wat uit mijn mond komt omdat ik nog diep ik mijn gedachten ben. 'Mila, mila!' Hoor ik een bekende stem. 'Ja wat?' Zeg ik. 'Tegen wie praat je?' Vraagt Mello. 'Shh Mila, niet hardop praten tegen me.' Ik kijk verbaast. 'Niets laatmaar, ik droomde.' Zeg ik tegen Mello. 'Oh oke, welttusten dan.'

'Weltrusten.' Zeg ik terug. 'Mila, luister naar me, Mello is te vertrouwen, vertrouw hem! Je moet zorgen dat je hier samen met hem uit komt! Blijf sterk en let goed op jezelf en wat er om je heen gebeurt!' Opeens herriner ik me de stem, opa, hij is 3 jaar geleden overleden. Ik wil zo graag terug praten maar bedenk me dat dat niet kan. 'Mila alsjeblieft blijf sterk meid! Jij bent de enige die me hoord. Blijf sterk, vecht, let goed op, doe er alles aan om hier uit te komen, samen met Mello, vertrouw hem, hij is een goede jongen, over de rest kan ik niets vertellen.' Dat is het laatste wat hij zegt, daarna hoor ik niets meer. Je kon letterlijk een spelt horen vallen. Ik herhaal zijn zinnen een paar keer in mijn hoofd en fluister in Mello's oor: 'ik vertrouw je, we moeten hier samen uit komen.' Ik ga op mijn rug liggen en heb geen idee of Mello het nog heeft gehoord. Opeens voel ik warme, zachte lippen op mijn wang gedrukt. 'Mello?' Vraag ik. 'Ben jij dat?' Hij zegt niets meer maar ik hoor aan zijn lach dat hij het is. Is dit een teken dat hij me heeft gehoord? Mijn mondhoeken vormen een glimlach en zo val ik in slaap.

---------------------------------

Heeey peepz,

Ik hoop nogsteeds heel erg dat jullie mijn boek tot nu toe leuk vinden ^^

Je mag me altijd een 'prive bericht' sturen als je vragen hebt of opmerkingen! :)

Ik vind het ook heel erg leuk om comments van jullie te lezen, dus als je wilt, laat er een achter ☺️

Ik heb alleen een twijfel (op het twijfel na dat ik mijn boek niet echt geweldig vind😂).. Ik vind mijn kaft niet echt leuk en denk erover om een wedstrijd te doen? Ik heb nog niet zoveel reads dus weet niet of het veel nut heeft.. Maar als je wilt, kun je je kaft naar me opsturen via 'Prive berichten' de leukste kaft wint een follow+read+Vote(s)+comment op zijn/haar boek én zal ik promoten in mijn volgende hoofdstuk 😊

Xxxxxx Love you all ! 💕💕