Onur: İnsan olanın başına her türlüsü gelirdi; hüner, buna katlanmasını bilmekti. *
Deniz:İşte bu görüşler yaşayan kişiyle birlikte kaybolur gider. *
Onur: Bana kalbini açtın.
Deniz: Onu da nereden çıkardın?
Onur: Altını çizdiğin cümleleri söylüyorsun.
Onur: Bu insanın kalbini açıp bakmak gibidir benim için.
Deniz: Ben sana daha önceden kalbimi açmıştım, Furkan.
Deniz: Tek fark şu an gerçekten görebiliyor oluşun
Deniz: ama artık görmenin bir önemi kalmadı
Onur: Sen nasıl?
Deniz: Salak değilim, Furkan.
Deniz: Daha önceden numaran vardı bende.
Deniz: Sadece anlamam için seni metroda görmem yetti.
Deniz: Her neyse Furkan.
Deniz: Hoşçakal.
Furkan: Engelleme lütfen
Furkan: Yalvarırım.
Furkan: Engelledin.
*: İki cümle de Cengiz Aytmatov/ Gün Olur Asra Bedel kitabından.
Cengiz Aytmatov'un kitaplarına başlayınca bitiremiyorum neden bilmiyorum ama şu an Hamlet'i okuyorum belki diğer bölüm ondan bir söz yazarım.
