Wish beneath the Stars

chapter 1

Chapter 1:

"Kinumpirma na ng mga awtoridad ang hindi inaasahang pagbagsak ng isang asteroid sa may timog, na lubhang napinsala ang buong kapaligiran, kasama ang pagkasira ng mga taniman, pagkawala ng tuluyan ng mga bundok, pagkasira ng kabahayan at madami pang iba. Samantala, nakumpirma na madaming nawalan ng buhay, sugatan at nagtamo ng mga injuries, ang iba ay patuloy pa ding hinahanap."

Naalimpungatan ako sa ingay na naririnig ko.

Binuksan ko ang mata ko at tumambad sa akin ang puting kisame.

Sinubukan kong tumayo pero kahit kaunti ay hindi ko nagawang igalaw ang katawan ko.

Sinulyapan ko ito, at nakitang halos buong katawan ko ay naka-benda.

"Gising ka na pala," napalingon ako sa babae na biglang bumangon sa tabi ko, halos mamatay ako sa kaba ng makita sya.

Ngumiti sya sa akin atsaka tumayo. "I'm glad you're okay, Darling." She said and laughed.

"What?" I said in shock for what she said. "Anong sinasabi mo?"

"Oh hush there, Darling." She laughed. "Calm down. Its like your heart would go out anytime soon. Inhale. Exhale. Breath. Okay?" Sabi niya sa akin ng mahinahon with matching gestures pa sya.

"Who the hell are you?" Diretsahang tanong ko sa kanya. Umupo sya sa sofa na nasa kwarto ko.

Oo, nasa kwarto na ako. Kami. And I can't even imagine that she slept with me. Never in my life I ever imagined this would happened to my life in just a glimpse.

"I have no name, actually." She said seriously, directly to my eyes.

Now, its my turn to laugh. "The hell, who do you think you're kidding kid?" I said furiously to her. "Who are you."

"I said, I don't have a name. I just woke up suddenly, and all I think is the guy who desperately needed my fucking help." Sabi niya na akala mo ay sasabog na sa sobrang pamumula ng mukha nya.

"So you're saying na ako 'yon? I don't even know who you are, neither did I ever met you once. It's the first time." I exclaimed to her.

"Yes, it's the first time. Because it's the first time for me to exist either!" She blurted out.

"You have a bad temper, huh?" Sabi ko sa kanya at hindi makapaniwala kung anong inaasta niya ngayon. Prenteng-prente sya sa higa nya, dahilan para lumaylay ang mahabang berde niyang buhok.

"Look who's talking about being short-tempered."

Natigil ang pagmamasid ko sa kanya nang tumayo sya at tinapik tapik ang katawan ko, I shouted out because I know it'll hurt.

She repeatedly tapped it at wala akong magawa dahil hindi ko magalaw ang katawan ko. Unti-unti ay tumigil ako sa kaka-aray. It doesn't hurt.

It doesn't.....actually hurt.

"Now you know. I healed you and put some first aid sayo kagabi, so I assumed you're fine now." Sabi niya ng itigil na niya ang pagtapik sa akin.

"Wait for 10 minutes and you'll be able to move again. I just needed to stop you from moving to prevent you from having more injuries." She said again and layed on the sofa.

Wala akong maintindihan sa mga sinasabi niya. This is a big bluff of a dream.

"I know you wouldn't get to understand this but all I could confirm to you is..." Putol niya bago tinignan ako sa mata. " I existed because of a wish." Sabi niya bago ay tinuon ang atensyon sa TV ko na kanina pa dada ng dada.

"Pffft... Hahahahaha" Seriously, hindi ko mapigilan tumawa. What the hell is wrong with teenagers, nowadays.

"Look kid, I'm in big trouble here. And I don't have time for pranks and such. So better you go out now and go back to your Mom, Dad, Siblings or Family. Okay?"

"Hard to believe? Then watch this." Sabi niya nang di tinatanggal ang mata sa TV.

"Hanggang ngayon ay tila isang misteryoso pa din ang pagkawala ng isang kotse, na muntikan ng mabangga ng isang paparating na truck. Kitang-kita po sa CCTV footage ang buong pangyayari. Samantala, hindi maalam ng awtoridad ang plate number ng kotse dahil natatakpan ito. Inaasahan pa ang malalim na imbestigasyon, ukol sa pangyayaring ito."

Pati ang atensyon ko ay nakuha ng reporter na 'yon. Pinalabas ang CCTV footage. Walang pagkakamali.

Sariwang-sariwa pa din sa akin lahat ng nangyare. Lahat ng ala-ala, Pakiramdam at sakit ng nangyare kagabi sa akin.

Sa pinapanood kong CCTV footage ngayon ay halos walang nangyare, tuloy-tuloy lang ang truck, at ang kotse ko ay biglang naglaho na parang bula.

Anong nangyayare?

Napatingin ako sa babaeng nasa sofa ko at ngata-ngata ang lollipop niya habang nanunood ng TV.

"I know you wouldn't get to understand this but all I could confirm to you is... I existed because of a wish." I remembered what she says earlier.

A wish?

I never wished for a girl nor wished for this things to happen.

"You wished. You wished for your life would suddenly change. And here I am, fulfilling that wish, until you no longer needed me." Sabi niya and at that moment on, I can't think of other things.

She smirked and licked her lollipop while still sticking her eyes to my eyes.

**