Secretly in a Relationship with The Campus King

Chapter 3

"Ang harot niyo. " komento ni Dwight saamin.

"Shut up Camero, manghila ka nalang ng kahalikan mo sa labas." seryosong batid ni Ezi.

Dwight raise his two hands and chuckled while his leaving.

Naramdaman ko nanaman ang pagsakit ng tyan ko't pagkahilo.

Damn! Ayaw makisama.

"Hey, baby. Are you okay?" nag-aalalang saad nito saakin habang hinahaplos ng aking pisngi.

He's really sweet. Ang swerte ko na ako ang minahal niya.

Tinignan ko muna si Caela bago nagsalita.

"Uh. Im fine Ezi don't mind me." then i fake my augh.

"Is it true? Ang putla mo Lurie." nag-aalalang saad nito at binuhat ako bigla.

"Hey put me down Ezi!" reklamo ko pero hindi niya ako pinakinggan, bagkus ay naglakad ito.

"No i won't, baby. " ngising saad nito at binuksan ang isang pintuan patungo sa kwarto nito.

Dahan-dahan niya akong ibinaba na parang isang babasaging bagay sa gilid ng kama.

"Hey, niaaway mo nanaman ako Lurie." saad nito nang nakasimangot.

I want to capture some pictures of him while he's like this. Ang cute niya kase.

"Should I say i miss you too sa harap ng mga estudyante?" saad ko at itinaas ang aking kilay.

"Can we just tell them what relationship we have? I'll protect you, baby." ngiting saad nito at niyakap ako patalikod at nilagay ang baba niya saaking braso.

"No, hindi lahat ng oras mapoprotektahan mo ako, Ezi. Oo, gusto ko din na malaman nilang akin ka lang. Pero alam mo naman kung anong klase mga estudyante ang narito hindi ba? Naalala mo ba yung ex ni Dwight?" saad ko sakanya habang hinahaplos ang mga brasong nakayakap saakin.

"Yeah, died because of discrimination, because of bullying." mahinang saad nito.

Yeah Dwight's ex fiance died because of the students here. Napakalaking impluwensya ng pera sa tao. Dahil kaya nilang patayin ang isang tao at sabihing inosente sila. Yes, hindi lang sa mga movies ang mga nangyayaring ito kung hindi sa totoong buhay. Hanggang ngayon di pa nailalabas ang totoong pagkamatay ng ex fiance niya. Pero ang kutob namin, namatay siya di dahil sa di na niya kaya kundi may pumatay sakanya. I think isa iyon sa obsessed na obsessed kay Dwight. Kaya ganun nalang siya na di magseryoso sa mga babae.

"Are you hungry now, Baby? " biglang tanong nito at kumalas na sa pagkakayakap.

"A little." sinungaling kong batid.

"A little? Kumain ka nga ng marati ang putla mo ngayon eh. Ano ba nangyayari sayo? " kunot noong saad nito saakin kaya napasimangot nalang ako.

"Hey, Dashia answer my question! Damn, baby. Dahil ba sa puyat? You can sleep here, gisingin nalang kita kapag may klase ka na. " nag-aalalang saad nito saakin.

"Hey, Ezi. Im fine wag ka na mag-alala sakin. Sa puyat lang siguro. I will sleep here okay? " pilit na ngiti lang ang nagawa ko dahil sa sakit ng ulo ko.

"Okay, kakain na muna tayo then matulog ka na muna. I'll just wake you when your class will start. " seryosong saad nito at hinila na ako palabas ng kwarto.

Walang pakealam ang dalawang magjowa saamin dahil sanay na sila sa ganitong set up.

"Baby." paglalambing na tawag nito. Sumunod nalang ako sakanya sa mini library.

Heto ang ibang hobbies niya. Nagbabasa siya ng mga books related sa course na kinuha nito. Kaya di na nakakapagtaka kapag siya ang magiging cum laude.

"I'll just read, baby. You can hold my hand if you want to." saad niya habang busy sa pagbabasa.

Ayaw niyang may maingay pag nagbabasa siya or yung nangungulit sakanya.

"We have a meeting asap!" sabat naman ni Dwight na kakapasok lang ng tambayan nila kaya nakatikim nanaman ng matalim na titig galing kay Ezi.

"What? Wala akong ginawang masama ah." inosenteng saad nito. "Uh... Pwera nalang sa naabala kong pagbabasa." ngiting saad nito sabay peace sign.

"What meeting Camero?" matalim padin ang titig nito kaya Dwight.

Kaya hinawakan ko ang kamay nito kaya lumambot ang tingin nito nang tinignan niya ako.

"Go on, Ezi. Hintayin nalang namin kayo bago kumain. Besides parehas na vacant natin this afternoon." saad ko sakanya kaya wala siyang nagawa kundi tumango kahit labag sa kalooban niya dahil nakasimangot ulit siya.

"Wait for me okay, baby? Madali lang ako." He said and gave me a kiss on my forehead before putting the book on the table at lumabas na sila.

Student Council kase sila kaya busy lagi.

"Mauna na kaya tayo kumain Dash? Ang putla mo na." tawag nito sakin.

"We will wait for them." sabi ko nalang at umupo sa couch.

Routine na din kase namin ang magkakasamang mag lunch every weekdays. Kaya hintayin nalang namin sila, kaya ko pa naman.

"Intindihin mo naman sarili mo. Kakain ka o kakain ka?" mataray na tanong nito saakin.

Wth? As if may pagpipilian pa ako nyan?

I just rolled my eyes before i agreed to her.

Wala akong magagawa pag pinilit na niya ako. Baka masapok pa ako sa katigasan ng ulo ko. Di ko na din kaya yung gutom kaya tumango nalang ako. As if may magagawa pa ako nyan?

"Sa kusina nalang tayo panget manood ngayon." saad nito at nauna nang naglakad kesa sakin.

Tatayo na sana ako ng bigla akong napaupo sa hilo na kanina ko pa pinpigilan.

Fvck this head of mine.

I breathe heavily and close my eyes to calm myself and feel my stomach growling before i tried to walk through the kitchen.

Baka pag kumain na ako okay na to. Ngayon lang ako nagkaganito. Why ngayon pa? Sobrang hirap pala nang walang laman ang tyan. Nakinig nalang sana ako kay mommy, o di kaya nama'y kumuha nalang ako ng bread.

"LURIE, Napakatagal!" sigaw nito galing sa kusina kaya tumayo ulit ako.

"Andyan na. Napakalakas ng boses marinig ka sa labas eh." reklamo ko habang nagkakalad patungo sa kusina.

I just stopped when i suddenly felt that my body's not cooperatung anymore. Naramdaman ko nalang ang pagkatumba ko nang hindi ko nararamdaman kung masakit ba o hindi.

My eyes shutting down so as my body. Nakikita ko lang ang blurr na kisame at ang patakbong palapit sa kinaroroonan ko hanggang nagdilim na ang paningin ko.