KORUYUCU PERİ

KORUYUCUNUN DÜNYAYA GİDİŞİ

Kanatlarım ve ben dünyadaki insanları korumak için çalışıyoruz.

Korumak için de her bir peri, bir insanın yanında oluyor. İnsanlar bizi göremese bile bazen hissedebilen oluyor ve bu sayede bizi görmeye başlıyorlar. Daha doğrusu yanında olan periyi. Gerçi ben bunun olabileceğine inanmıyorum. Bana göre bunlar söylentilerden ibaret...

Bu arada yeni sayılırım. İlk iş günüm bugün.

"Rima, hoşgeldin. Bizde dünyada ilgileneceğiniz insanları açıklıyorduk."

Tüm yeni periler yan yana duruyorduk ve kimin yanında olacağını öğrenen periler dünyaya gitmek için hazırlanıyor ve ne yapıp ne yapmaması gerekenler listesini inceliyordu.

"Rima, sen Arat Yılmaz ile ilgileneceksin. Kurallar sana dünyaya giderken verilecek. Bunları ihlal edersen cezalandırılacaksın."

"Pekala... Teşekkür ederim."

Dünyaya ulaşabildiğimiz ışınlanma cihazına girdim ve yanına gideceğim kişinin ismini yazdım.

Bir saniye bile sürmeden kendimi dünyada buldum.

Çevreme bakıyordum.

"Gerçekten güzel bir yermiş..."

Her insanın yanında uçan bir peri vardı. Görüyordum. Aslında bizim herhangi bir insanların sahip oldukları düzene karışmamıza ya da onlara yardım etmemize ihtiyaçları yoktu. Bunları neden yaptığımızı bilmesem bile işimi yerine güzel bir şekilde getirecektim.

Arat Yılmaz'ın yanına gitmiştim.

"Evet efendim. Hepsini halledeceğim. Peki efendim..."

Telefonu kapatmıştı.

"Bunu nasıl ayarlayabilirim ki? Bu... İmkansız."

Bahsettiği şeyin ne olduğunu anlamak için yakından baktım ve inceledim. Ona yardım edecektim.

Telefon çalmıştı.

"Merhaba Arat Bey. Sizinle çalışmak istiyoruz. Şartları belirlemenizi talep ediyorum."

Arat Yılmaz şaşkınlıkla bakıyordu.

"Ah, pekala..."

Telefonu kapattığında yüzünde kocaman bir gülümseme olmuştu.

"İnanamıyorum... Bu zor durumdan kurtuldum, inanamıyorum..."

Yumruğunu havaya kaldırmış ve zafer dansını yapmıştı.

Gülüyordum. İnsanları mutlu etmek çok kolaydı.

Arat yerine oturduktan sonra nefesini düzene koymaya çalışıyordu.

"İnanılır gibi değil. Şirket için birilerini ayarladım..."

Arat yapması gereken görüşmeleri yaptıktan sonra şirkete gitmişti. Patronu ile konuşuyordu. O sırada çevreya bakınıyordum da patron dahil herkesin yanında perisi vardı. Nedense iş üzerinde de pek perilerle konuşmuyor, konuşamıyorduk.

Karşımdaki periye el sallamıştım. O da aynı şekilde.

"Evet efendim. Aynen bu şekilde oldu. Ben olmazsam çalışmayacaklarını söylediler."

"Sen kimsin ki sen olmazsan çalışmıyorlar?"

Patronun bu sözü ile yüzü düşen Arat'a bakıyordum. Ardından başımı kaldırıp patronun perisine baktım. O da şaşkındı.

"Bu kadarını beklemiyordum."

Demişti, fısıltıyla.

"Ben halledeceğim."