Chapter Three

6 0 0
                                    

ZHARRY'S POINT OF VIEW

  
      Nagising nalang ako na nasa Hospital na ako, alam kong nasa hospital ako dahil sa puting Dingding at sa IV na nakakabit sa kamay ko. Ginala ko ang paningin ko sa loob nang silid, napangiti nalang ako nang makita ko ang Best Friend ko na nakahiga sa napakaliit na sofa.
        Nag FlashBack lahat nang nangyari sa akin, sa relasyon namin ni Stephen. I can't believe that i'm still here despite of those heartbreaks. I don't know what to feel. Honestly! I don't want to feel this pain. Lahat na yata nang luha sa mga mata ko, naubos na. Dahil na din siguro sa kagustuhan kong huwag nang umiyak.
        As far as I remember, I did'nt do something that can be the reason why he did this to me. Ni iniiwasan ko ngang magselos noon kasi ayokong isipin niya na wala akong trust sa kanya, hindi ko din siya binabawalan if he wants to go out with his friends, ako kasi yung Girlfriend na, Sige! Go wherever you want, do whatever you want, just come back to me afterwards. Hindi ko siya sinasakal sa leeg eh. I am not doing such things na alam kong magiging dahilan nang panloloko niya, pero eto despite of what I did nagawa niya parin akong lokohin.

"Gising kana pala, are you ok.? may masama ba sa pakiramdam mo?" buong pag aalalang sabi ni Freya.

Lumingon ako sa gawi niya
     
Gising na pala siya.
 
       Lumapit siya sa akin at chineck ang Dextrose ko at ang buo kong katawan. Napangiti ako sa ginawa niya.

"Thank you Freya, you are my savior" I said.. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung sakaling wala siya sa tabi ko kahapon. She's Stephen's cousin pero still andito parin siya sa tabi ko. She never left me when i'm in sorrow. I'm so lucky for having her as my Best Friend

"This is my duty as your bestfriend, tsaka pinsan ko yung nanakit sayo, hindi naman pwedeng titigan nalang kita habang nasasaktan"

  Tumingin ako sa kisame

"Ano nang plano mo ngayon?" pagpapatuloy niya

"I don't know, wala nang lumalabas na luha sa mata ko ee, maybe because I don't want to cry anymore. I'm hurt! Yes!! but there's this feeling na parang pumipigil sa akin na masaktan, parang may bumubulong sa akin, saying na hindi ko na kailangang masaktan" sagot ko

   She hold my hand

"Huwag mong pigilan yang sarili mong masaktan....."

"I am not! Hindi ko pinipigilan, kasi kusang umayaw na" pigil ko sa sasabihin niya pa

  Umiling nalang siya at bumuntong hininga.

"The pain is part of moving on, just feel it okey?" sabi niya

    Nah! I don't believe on that. If you want to moved on, just help yourself.

"Hindi ko na kailangang masaktan nang masaktan Freya. What happened yesterday, is part of my past now. Past na kailangang kalimutan, and I am not forcing myself to forget the pain. You know how strong I am. I am not that stupid to let myself down just because I'm hurt. Oo nasasaktan ako, but it does'nt mean that i'll be going to show to the world how hurt I am. I really really love your cousin, if he don't love me then that's not my problem anymore. Nagmahal ako nang totoo, at meron naman si KARMA para iganti ako. If your cousin and Yana are inlove with each other, I am not going to interfere, I know God has a better plan for me." mahaba kong litanya sa kanya. Para na din mas maintindihan niya ako

    Hindi naman kasi porket nasaktan ako, magluluksa nalang ako forever. That's a big No for me. Alam ko sooner or later makaka move on ako. I just need more time to heal my heart.

"If thats what you want, then be it. Just remember that I'm still here for you anytime you need me" sabi niya

"Thank you so much Freya, understanding me is enough" sabi ko nang naka ngiti

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 16, 2019 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

They came, they leftTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon