"ေရလွိုင္းဇာေပၚမွာ"
အပိုင္း ၄
နံနက္ခင္းေနေရာင္သည္အခန္းထဲသို႔တိုက္ရိုက္က်လာ၏
ညကတံခါးမပိတ္ပဲအိပ္မိသျဖင့္ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနေသာ္လည္းေရခ်ိဳးလိုက္သည္ထို႔ေနာက္အဝတ္အစာလဲၿပီးေဆးရံုသြားရန္အေဆာင္မွထြက္ခဲ့သည္ က်ေနာ္ေနေသာအေဆာင္မွာေဆးရံုႏွင့္သိပ္မေဝးလွ
"ေဟ့ငါ့ကိုေစာင့္ဦး"
ေဘးခန္းကသိန္းထြန္းကအမီလိုက္လာရင္းေျပာ၏
"ဟိုမွာေတြ႕လားဆရာဝန္ေတြလာေနတယ္ေျပာတာမရရင္ေဆးထိုးခိုင္းလိုက္မွာေနာ္"
"ထိုးေပါ့သူ႔လည္းျပန္ထိုးမွာေပါ့"
"ေဟ့ေကာင္ၾကားလားငါတို႔ေခတ္နဲ႔မတူေတာ့ဘူးေနာ္ ငါတို႔တုန္းကဆရာဝန္ေဆးထိုးမွာအေသေၾကာက္တာ ခုေခတ္ကေလးေတြကမေၾကာက္ေတာ့ဘူး"
"ဒါေပါ့ေခတ္ေတြကေျပာင္းလာၿပီေလဆရာဝန္ဆိုတာအထူးအဆန္းမွမဟုတ္တာ"
"ေခတ္ေတြေျပာင္းတာစကားပံုေတြလည္းေျပာင္းကုန္ၿပီကြ မေန႔ညေနငါျပန္လာေတာ့လမ္းထိပ္အိမ္ကဦးေလးႀကီးသူ႔သားကိုဆံုးမေနတယ္ဘာတဲ့"
"မေနခ်င္ရင္ဆင္းသြား ေတာင္းစုပ္ပလံုးစုပ္ေတာင္လႊင့္ပစ္ရေသးတာသားဆိုးသမီးဆိုးဆိုပိုလႊင့္ပစ္ရမွာေပါ့တဲ့ေနာက္ၿပီးျဖတ္သြားတဲ့ငါ့ကိုလွမ္းသက္ေသထူလိုက္ေသးတယ္
ဟုတ္တယ္မလားဆရာေလးတဲ့"
"မင္းဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ"
"ဟုတ္မွာပါဟုတ္မွာပါလို႔ပဲေျပာလိုက္ရတာေပါ့သူကိုယ္တိုင္ကမူးေနတာကိုး"
"ဆရာေလးတို႔အလုပ္သြားၿပီလားရွင့္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဘးနားျဖတ္ေလၽွာက္သြားေသာေဒၚႀကီးတတစ္ေယာက္ကႏႈတ္ဆက္သည္
"အဲဒီဆရာဝန္ေတြကကားလည္းမစီးၾကဘူးေနာ္"
"ဟဲ့စီးမလားသူတို႔ကအလုပ္သင္ပဲရွိေသးတာဆရာဝန္အစစ္ေတြမဟုတ္ေသးဘူး ဖားတပိုင္းငါးတပိုင္းေတြ"
"ဖားတပိုင္းငါးတပိုင္းဆိုတာပဂၽြန္(ပုဇြန္) လားဟင္"
ကေလးအငယ္တေယာက္ကအိမ္ထဲမွေအာ္ေမးသံၾကားရ၏
