"ที่รัก คุณอยู่ไหนน่ะ"
เสียงนั้นเอ่ยเรียกหาคนรักรายใหม่ที่เขาหาได้ เกวินแอบใต้โต๊ะและพยายามอยู่ภายในความมืด เขาพยายามควบคุมสติของตัวเองให้มากที่สุดร่างกายของเขาสั่นกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะขยับ เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ยิ่งทำให้หัวใจของเกวินเต้นรัวเข้าไปอีก
เกวินมองผ่านกล้องในมือที่เขาได้หยิบติดมาด้วย เพราะที่แห่งนี้ปกคลุมด้วยความมืดจนถ้าใช้ตาเปล่ามองคงเดินชนไอ้โรคจิตนั้นไปแล้ว
"ที่รักครับ คุณอยู่ไหน" ชายในชุดสูทเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเดินผ่านโต๊ะที่เกวินแอบอยู่ เมื่อได้โอกาสชายหนุ่มจึงรีบย่องออกจากใต้โต๊ะแล้วหนีออกไปยังอีกห้อง
เกวินรู้สึกโล่งอกได้เพียงแปปเดียว เสียงพูดของไอ้บ้านั้นก็ดังตามหลังเขามา เหมือนมันรู้ว่าเขาออกมาจากห้องๆนั้นแล้ว
การหาทางออกจากโรงพยาบาลบ้านี่มันยากกว่าที่เขาคิด เพราะทุกเส้นทางที่เหมือนจะทำให้เขาออกไปได้ มันก็ถูกพังลงทุกทาง แถมยังต้องเจอคนไข้วิปริตแบบไอ้หมออีก
ซวยฉิบหาย...
[ There's no place like home ]
คำๆนั้นถูกเขียนบนไวท์บอร์ดข้างประตูทางเข้าอีกห้องนึง เกวินเพียงอ่านผ่านๆก่อนจะแง้มประตูเปิดอย่างแผ่วเบา
"เมื่อผมเป็นเด็ก แม่ของผมบอกเสมอ จงแต่งงานซะจะได้รู้ว่าความสุขมันเป็นยังไง~" สำหรับเกวิน ความน่ากลัวของผู้ชายคนนั้นเริ่มทวีคูณเรื่อยๆ
น้ำเสียงที่ร้องเพลงอย่างใจเย็น มันตามหลังเขามาและ สิ่งที่รอต้อนรับเขาคือซากศพของคนไข้ในโรงพยาบาลที่ถูกจัดให้เป็นดั่งหุ่นลองชุดเจ้าสาว
ทั้งเดรสขาวหรือจะกระโปรงลูกไม้ก็ถูกสวมใส่ให้ร่างของศพเหล่านั้น เกวินรีบเดินผ่านซากศพที่น่าสงสารพวกนี้
YOU ARE READING
BLACK DAHLIA [900Gavin x Outlast AU]
HorrorDetroit become Human [ 900Gavin x Outlast AU ] Warning : Maybe 18+ , Blood , Violence