«Ως εδώ...»

Μόνο να΄σουν εδώ...

Ν΄αφουγκραστείς το πεταλούδισμα

της νύχτας στη βροχή

κάτω από τον ασβέστη,

τα λαβωμένα στάχυα

πως πλαγιάζουν ταπεινά

σε μιαν αψιδωτή

ξερολιθιά του κάμπου.

Μόνο να΄σουν εδώ...

Να γαληνέψεις το ζοφερό χλιμίντρισμα

του χρόνου στη σιωπή,

τα βουρκωμένα όνειρα ενός παιδιού

πίσω απ΄το παράθυρο όταν γέρνουν,

με μι΄ανθοδέσμη παραμύθια

στο προσκέφαλο.

Μόνο Να΄σουν εδώ...

Να ξεπλύνεις με τις στάχτες μου

τις λασπωμένες μνήμες του θυμού,

όταν βαραίνουν το παγωμένο μάρμαρο.

Μόνο Αν ήσουν εδώ,

Θα βιαζόμουν να΄ρθώ να σε δω,

θα γεννιόμουν ξανά ως Εδώ,

σε μια χούφτα Σκοτάδι και Φως.