The biggest lie

Proloog.

Vanaf kleins af aan had ik al uit gekeken naar het moment, het moment om zestien te worden. Namelijk precies op mijn verjaardag worden er zestienjarige deelnemers uitgekozen voor het parcours. Als ik die dag niet uitgekozen zou worden zou ik er zeker van zijn dat ik nooit mee hoef te doen.

De dag waarop ik zestien werd was aangebroken, maar die ging totaal niet zoals gepland. De minuut dat ik wakker werd, werd ik verrast door mensen aan mijn bed. Maar dat waren niet mijn ouders. Zonder afscheid te nemen, werd ik meegenomen door grote, niet pratende mannen in pak.

Ik werd een auto in geduwt, en zonder pardon met al mijn spullen weggehaald uit mijn huis. Toen werd ik ergens in de middle of nowhere gedumpt, en na een half uur opgehaald door een of andere jeep.

Dit had mijn verjaardag moeten zijn, ik zou wakker moeten zijn geworden en nooit meer te hoeven vrezen of ik mee zou moeten doen of niet.

Eenmaal bij de training aangekomen, werden de spelregels uitgelegt. Maar van alle letters, en van alle woorden en zinnen, was er maar een ding bij gebleven. Het had mij tot het uiterste geshockeerd, en ik wist niks anders dan happen naar adem toen ze de woorden uitspraken die zoveel betekende.

Het gaat om leven en dood.