TFGS: To The Top

Chapter #00

TFGS/Chapter #00

"What about the game Lucas?" Bumaling ako sa taong naka tayo sa harapan ko. "Isusuko mo yung pangarap natin para lang sa babae nayon? Can you just accept the fact that she cheated on you? For just a gir-."

"Shut up!" Naiiritang tugon ko.

Ilang minuto nalang ay magsisimula na ang game, Ang buong akala ko ay hindi nila palalaruin si Ezikiel, So I agreed to play. I know we have a better chance of winning with him but I know we  can do it without him.

"Fvck! Lucc, finals to and you're telling me to shut up? Fvck! Onti nalang oh? Come'on Lucas." He's trying to stop me.

I was stunned for a moment before leaving the Coliseum, But I can still see my brother from my peripheral vision constantly chasing to stop me from leaving. He seemed to be saying something that I could barely understand because of the things running through my mind...

"Can you stop giving me unsolicited advice?"pagpigil ko sa kanya. Bahagya siyang natigilan... I continued to walk, Until I could no longer feel his presence. I think he's going back.

Hindi kona alam kung paano kopa haharapin ang Team mates ko pagtapos ng ginawa ko, wala na akong mukhang maihaharap.

I reached the outside of Araneta Coliseum where the UAAP Championship is being held here in Manila. I remember how my brother was so excited for this event last night. He doesn't even want to sleep... I suddenly felt guilt.

The fact that I just don't want to play with Ezikiel, I realized that these things will destory and shatter my dreams...but I can't stand to play with that dickhead..

I fucking treated him as my real brother(Sibling) since we are young, that's why I still cannot fucking believe that He can take the girl that I fucking cherished the most. It's painful as fuck because he's my friend...

I continued to walk even what I see on my surroundings starts to become unfamiliar, nawawala na ba ako? Medyo may kalayuan kasi ito sa lugar kung saan ako nakatira, kaya naman hindi ko gaanong kabisado ang lugar na ito. After a while, natauhan nalang ako ng may matanaw akong cafe dikalayuan. I'm sure na cafe yon dahil halos wala iyong pinagkaiba pagdating sa itsura ng cafe na madalas naming laruan ng mga kaibigan ko.

Hindi na ako nagdalawang isip na lumapit doon, Masiyadong mabigat ang nararamdaman ko ngayon, gusto ko lang bawasan kahit papaano sa pamamagitan ng paglalaro.Nang makalapit ako ay tama nga ako. It's a internet cafe. I rushed inside and looked around. Medyo may kalakihan ito kumapara sa cafe sa amin. I think mga nasa 40 pc's o higit pa ang meron sila dito, Mayroon rin silang anime collections na naka display dito. Saglit pa akong nag libot bago makahanap ng magandang pwesto.

"Excuse me." Aniya ko sa babaeng nakaharang sa daanan na tila sinusuri ang computer sa harapan niya. But she didn't seem to hear me so naghintay pa ako ng ilang minuto to wait for her to finish what she was doing. Ano bang hinahanap nito? Curiously, I stared at the girl infront of me hanggang sa magsalita ito.

"Automatic ba to? Bakit parang antagal naman bumukas.., may pinipindot ba dito?.." Naguguluhang sambit nito at patuloy parin sa paghahanap ng kung ano.

Tila gulat na gulat ang kanyang mukha ng humarap siya sa gawi ko. Tinitigan ko lang siya hanggang sa magbigay siya ng daan para makarating ako sa dulo. Hilig ko kasing pumwesto sa mga gilid gilid lalo na pag naglalaro, I personally don't know why but hindi ako komportable kapag sa iba ako pumepwesto.

Nang lumingon ako sa gawi niya ay nakita ko siyang sumuot sa ilalim na parang may hinahanap na kung ano, bahagya akong napangsi. Tingin ko hindi niya parin mahanap yung bukasan ng pc, na nasa itaas lang kaya naman marahan kong inabot ang button para buksan ang PC niya. Magkatabi lang kami ng pwesto kaya naman hindi na ako nag abalang tumayo para abutin ito. Patuloy parin siya sa paghahanap sa ibaba kahit na bukas na yung PC niya.

"Automatic nga". Naguguluhan paring sambit nito ng umangat siya para silipin ito.

Time passed quickly, I was slightly stretched my body after I played for 3 hours. Kakaunting oras palang ako naglalaro, But it seems like I've stayed in that position for a day.

Napalingon ako sa katabi ko, nagulat ako ng makita ko itong mahimbing na natutulog. Lumapit ako ng bahagya para silipin ang pc niya. Nang makita ko ito ay patuloy parin ito sa pagtatype sa comment section ng isang streamer ng kung ano anong letters. Bigla akong natawa sa kalagayan nito. Ang dalawang braso niya ay naka dagan sa keyboard na ginagamit niya na nag sisilbing unan niya.

I was stunned for a moment, I unexpectedly stared at her face as if she was carrying hypnosis, She had a sharp nose, even her eyes are still close It's too obvious that she has a narrowed eyes. you can tell from her complexion that she is too careful with her body because it is so smooth and pale. Humarap muli ako sa pc niya para tignan sana ang pangalan niya, ngunit halos sumabog ang dibdib ko sa kaba ng magsalita ito.

"What the hell are you doing?" Maliit ngunit nakakatakot na tono ang boses ang bigla kong narinig. Humarap ako sa gawi niya at ngayon ko lang napagtanto na sobrang lapit ng mukha ko sa mukha niya.I suddenly bit my lower lip, Para akong binuhusan ng yelo at tila hindi na ako makapag salita, hindi ko alam kung anong sasabihin...

"Sorry, I'm just checking your PC, nadadaganan mo kasi yung keyboard baka masira."I moved slightly away and returned to my seat, lumingon ako sa PC ko, But I could still feel her sharp gaze on me.

Nag scroll pa ako sa Instagram for a few more minutes before finally getting up and getting ready to leave. Nang humarap ako sa katabi ko ay sumulyap muna ako ng tingin sa pinanonood nito. Akmang aalis na sana ako ng mapagtanto ko na ang pinanonood nito ay ang laban namin against sa ibang University. Seryosong pinanonood niya ito na tila pinag aaralan ang bawat galaw ng mga manlalaro dito  kaya naman napangisi ako.

It's been 3 weeks since that day happened. Nagpasiya akong mag quit ng team at mag focus nalang sa pag aaral, bihira narin akong maglaro.Simula nung araw na yon din ay hindi na ako pinansin ni kuya, Ilang beses akong naglakas loob na kausapin ito ngunit paulit ulit lang na nagpapanggap ito na parang walang naririnig. He also decided to go back in Cavite where our grandparents lives. kaya naman magisa nalang ako ngayon sa condo.

"Lucas!!" Pagtawag ng isang pamilyar na boses mula sa likod ko. When I looked back at it I saw my best friend zhy who kept on running towards me. She was holding a paper bag in her left hand. "Can I ask a favor?"

"Sure, wag lang illegal, Anong laman niyang hawak mo?" I asked curiously.

"Confidencial." Nakangiting sambit nito."Uhmm pwede mo bang iabot to sa girls restroom sa BSBA Department , nagmamadali kasi ako nalimutan ko yung dalawa kong books sa bahay kaya babalik ako para kunin, pleasseeee."

I was about to say No, ngunit naiabot niya agad ito sakin at mabilis na tumakbo palabas ng school.

"Thankyou!!!" Aniya ng makalayo ito at tuluyan ng makalabas ng school.

I treaded the way through the BSBA Department unwillingly. When I was halfway there, I realised I don't know whom I would give this. I scratched my head because of the frustration, I guess I'll give this to anybody who would come out there. I can't go inside of the girls restroom, I'll surely be accused as a maniac. I was entering the building when I crashed unto a someone, which is the cause of me dropping the paperbag that I was holding.

"Oh, I'm sorry!" Nag aalalang sambit nito.

"It's okay." Nagulat ako ng biglang manlaki ang mga mata niya ng tulungan niya akong pulutin ang paper bag na nahulog ko.

Nang tignan ko ito ay may nakita akong isang balot ng napkin at isang underwear ng babae kaya naman ay agad ko itong binawi sa mga kamay niya at ibinalik ito sa tamang lagayan. Namumula sa kahihiyang nilingon ko ang babae sa harapan ko, Ngunit tila nagtataka akong tinititigan nito.

"You look familiar." Tila nag iisip na sambit nito. Nang titigan ko ang mukha niya ay naalala kona agad kung sino siya. She was the girl on cafe. " I can't remember, But I'm sure that I saw you before..." Patuloy parin siya sa pag iisip until someone called her.

"Yaina lets go!" A shout by a girl at the distance.

Muli ay humingi ulit siya ng tawad at nakangiting nagpaalam sa akin bago umalis.