Soğuk bir perşembe akşamı.
Cümlelerim noktasız,kaygılarım var tüm gerćeklere, yalnız sana değil.
Gece serinliğinde ve seyirinde, kendi evlatları tarafından terkedilmiş,çimen yeşili toprak kokulu köydeyim.
Beliren ay ve dam'da bir ben.
Uzak çok uzak bir yerlere yazıyorum.
Yanımda bile olsa benim olmayana...
Bide bide çay ile cıgara.
Ama kimse yok.
Sessizce.
Inceden çok inceden bir fon müziģi...
Işte şimdi hem benim hem'de gecenin ipleri gerildi.
Bir ses geldi kulaģıma.
İlk sesi.
Hep hatırımda olan sesi.
Yutkundum,içerlendim,biraz hüzün kapladı.
Müziğin sesi ve gecenin sessizliğine karıştı kederim.
Ufukta küçücük umut.
Ve kulağımdaki o en güzel sesi.
Gece'ye böyle veda edip, sabah'a ona uyanmak dileği ile ölmek.
