Ατελείωτο κυνηγητό

Ο αγνωστος

....... Ηταν ενας αντρας γεροδεμενος, υψος κανονικο και φορουσε μαυρη ολοσωμη στολη, ενα μαυρο πανι στο στομα του και σκουφακι -επισης σκουροχρωμο. Το μονο που μπορουσαμε να δουμε ηταν τα ματια του...

Αμεσως σηκωθηκα ορθια και τον ρωτησα με δυνατη φωνη:

-Ποιος εισαι? Τι θες? Ειναι καλα τα παιδια κατω?

Ημουν κατατρομαγμενη ...και σιγουρα αυτη η απορια- ανησυχια- τρομος- ανασφαλια αντανακλουσε στα πρασινα μου ματια. Χωρις συναισθημα στη φωνη του απαντησε:

-Εσας!

Γυρισα να κοιταξω τον Δημητρη -δεν ηξερα τι αλλο να κανω εκεινη την ωρα. Και καθως γυρνουσα το κεφαλι μου στον μυστηριο αντρα τον ειδα να με πλησιαζει...

Με κολλησε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ στον τοιχο και πιεσε το σωμα του πανω στο δικο μου ριχνοντας μου ολη του τη δυναμη και το βαρος. Ταυτοχρονα, εκλεισε το στομα και την μυτη μου με το χερι του.

Προσπαθουσα να φωναξω ,οσο πιο δυνατα μπορουσα, αλλα που να ακουστει ηχος οταν δεν μπορουσα να αναπνευσω? Παραλληλα, ο Δημητρης του φωναζε και τον εσπρωχνε αλλα χωρις αποτελεσμα. Υστερα, ενιωσα το κεφαλι μου να γερνει στο πλαι, τα βλεφαρα μου βαρια κσι το σωμα μου να καταρρει...

Μετα.... μετα δεν θυμαμαι τιποτα....

Προφανως, λυποθυμησα.