ဂူေလ်ာ ေခတ္ * ၁၅ ရာစု …
စီပြားေရးအရ ဆားလုပ္ငန္းကိုသာ ဦးစားေပးလုပ္ကိုင္ေန
ေသာ ထယ္ယမ္း ျမိဳ႕ေလးသည္ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႕ျဖစ္
တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားသားတို႕ အျပားအမ်ားသြားလာေန
ၾကေသာ ဂူေလ်ာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အစြန္းအဖ်ား ျမိဳ႕ေလးျဖစ္
သည္ …
ထိုကဲ့သို႕ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေသာ ျမိဳ႕ေလးကို ဘုရင္ခံ ကင္
ကအုပ္ခ်ဳပ္ျပီး ႏွစ္စဥ္ ဂူေလ်ာမင္းၾကီးထံ ဆားတင္းေပါင္း
၃ သိန္းကို အခြန္ဆက္သရေသာ္လည္း ထယ္ယမ္း ၏
စီးပြားေရး အေျခအေနက ေလ်ာ့ပါးသြားသည္မရွိဘူး !
ထယ္ယမ္း ျမိဳ႕ထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႕အမ်ားဆံုးေတြ႕ရမွာ
က အနီေရာင္မီးပံုးေတြခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ကေျခသည္
ခန္းမမ်ားျဖစ္ျပီး … ေစာင္းသံမ်ားကေတာ့ လမ္းမေတြ
တေလ်ွာက္ လွပျငိမ့္ေညာင္းစြာ ၾကားေနရမည္ …
ထယ္ယမ္းျမိဳ႕ေလးဟာ ေကာင္းကင္ဘံု တစ္ခုဟု လာ
ေရာက္က်ေသာ ခရီးသြားတဲ့လူမ်ားနဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္သူ
မ်ားေျပာတတ္က်ျပီး … ကေျခသည္မ်ားရဲ့ လွပျခင္းေတြ
ကို အေကာင္းဆံုး ကဗ်ာမ်ားေရးစပ္ၾကသည္ …………
ဒါေၾကာင့္ ကဗ်ာတို႕ရဲ့အစဟာ ထယ္ယမ္း မွာခ်ိတ္ဆြဲထား
ေသာ အနီေရာင္မီးပံုးေလးေတြက စသည္ေပါ့ …
ပန္းႏုေရာင္ဇာပဝါေအာက္က ဟန္ေဆာင္အျပံဳးမ်ားကို
ထယ္ယမ္း ျပည္သူမ်ားက စာေပေတြေရးစပ္ၾကျပီး သူတို႕
ျမိဳ႕ရဲ့ ကေျခသည္ေတြဘယ္ေလာက္လွေၾကာင္းကိုေျပာ
တတ္ၾကသည္ …
ဒီထက္အမ်ားဆံုး ခ်ီးက်ဴးၾကတာကေတာ့ ဟြား …(ပန္း )
အေပ်ာ္ေဂဟာက ကေျခသည္မ်ားအေၾကာင္းျဖစ္သည္ …
နတ္သက္ေၾကြေသာ နတ္သမီးေလးေတြျဖင့္ ျပည့္ေန
ေသာ ဟြား … ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူမွာ ေယာက်္ားေလးျဖစ္သည္
ကေတာ့ အေတာ္ေလးထူဆန္းတဲ့ကိစၥဆိုေပမဲ့
ဟြား သခင္ေလးကို ဘယ္သူမွမျမင္ဖူးၾကဘူး !!!
လူအမ်ားကေတာ့ ဒီလိုလွပျခင္းေတြကို လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္
ထားေသာ ဟြား သခင္ေလးကို ကြယ္ရာကေန မနာလို
ၾကျပီး … ဘုရင္ခံကင္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဟြားသခင္ေလး
ကို မျမင္ဖူးဘူး !! ဟြား ကိုေရာက္တာနဲ႕ ပထမဆံုးလုပ္
ရမယ့္ တစ္ခ်က္က ဟြား သခင္ေလးကို ရွာပါတဲ့ … ဘာ
လို႕ဆို ဟြား သခင္ေလးကို ျမင္ဖူးတဲ့လူက အေတာ္ေလး
ကို ကံေကာင္းေနတဲ့လူပဲ ! အဲ့လူက ဟြား သခင္ေလးရဲ့
အေၾကာင္းကိုသာ ထပ္ျပီး ဘုရင္ခံကင္ ဆီသြားေျပာပါက
ျမိဳ႕စားရာထူးပါ ရႏိုင္သည္ …
