บทที่3 แล้วโทรศัพท์กูหล่ะ!!

2.9K 28 3
                                    



พาร์ทเคนตะ

"อยู่มหาลัยไม่ต้องพูดนายน้อยก็ได้"

"เราก็บอกหลายครั้งแล้วนะ"

ผมบอกกับเจก่อนจะเดินเข้าไปที่โรงอาหารกลาง

ทุกสายตาจ้องมาที่เขาสองคน ด้วยเพราะหน้าตาที่เหมือนกันและยังมีรูปร่างผอมบางเหมือนกันอีก

"นั่งไหนดีเจ"

ผมถามเจขึ้นเพราะคนเริ่มจะมองเขาเยอะขึ้นแล้ว

เจไม่ตอบแต่เดินนำมายังโต๊ะแถวสุดท้ายที่ไม่มีใครนั่ง

"ทำไมเขาไม่นั่งโต๊ะนี่กันว่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกัน"

ผ่านไปไม่นานเสียงในโรงอาหารก็เงียบแบบป่าช้ากระทันหัน มันเกิดไรขึ้นว่ะทำไมเงียบ

ตึก ตึก ตึกๆ

แต่เงียบได้ไม่นานเสียงฝีเท้าเป็นสิบคู่ก็ดังขึ้นข้างหลังผม มันใกล้เข้ามาเลื่อยๆจนมาหยุดข้างหลังผม

"เห้ยมีคนมานั่งที่เราว่ะไอ้อายาโตะ"

เสียงของคนข้างหลังผมดังขึ้นแต่ผมไม่ได้หันไปมองเพราะเล่นเกมอยู่

"เราลุกกันดีไหมเคนตะ"

เสียงของเจดังขึ้นเมื่อเห็นผมไม่สนใจเสียงพูดข้างหลัง

"ไม่เอาเล่นเกมอยู่....ถ้าอยากนั่งก็นั่งดิ..ทำไมพวกเราต้องลุกพ่อมันซื้อโต๊ะนี้รึไง"

ผมพูดกับเจเสร็จก็พูดออกมาอีกเพื่อให้คนข้างหลังผมเข้าใจ

"ใช้...พ่อกูซื้อโต๊ะแถวนี้ไว้"

เสียงของคนด้านหลังผมดังขึ้นในขณะเดียวกันกับที่ผมแพ้เกมพอดี ทำให้ตอนนี้หัวผมร้อนมาก

ผมมีเจ้าบ่าวสองคนครับ YAOI [ 3p 18+ ] ⚠🔞Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ