Bazen bir tebesüm bile mutlu eder insanı diyebilmektir mutluluk. İşte tam da bu yüzden Gülbahar gülmeye ,o güzel gamzelerini ortaya koymak için çabalıyor onu mutlu edeck birini bulmak için uğraşıyor .Savaşta tam bu anda, Gülbaharın mutsuz olduğu and...
Kabul ettim çaresizce savaşın teklifini heycanlı ve korkuluydum tabi birazda Bir saat yol gitikten sonra kerpiç bir ev ve minik bir bahçesi olan şirin bir evin önündeydik savaş bana -Sen biraz bekle ben babaneme haber vereğim diyerk gitti fakat gidiş o gidiş bir kaç saat ben öyle bilmediğim yerde oturup bekledim tabi içerden gelen sesleri duyduktan sonra kalmamaya kararlıydım neden mi çünkü savaşın amcası ben evde ne üdüğü belirsiz bir kız istemiyorum dediğinde ben sadece iki metre uzağındaydım savaş benim duyduğumu anlamış olacak ki ben evden tam çıkarken kolumu tutu ve sen amcama bakma o seni daha tanımadığı için böyle hem babanem çok mutlu oldu bari
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onun hatrına otelde kalma dedi. O an anlamıştımki beni gerçekten düşünen bir dosta sahiptim (ne kadar seveceğimi düşünmesem de) Mecbur olduğum için bu sözkeri unutmaya çalıştım. Sabah kerpiç evin şirin bahçesinden burnuma gelen ekmek kokularıyla uyndığımda saat daha yedi buçuktu ama ben hiç uyuyan bir tip olmadığım için hemen ekmek kokusunun olduğu bölüme gittim savaşın babanesi gözleme yapıyordu. Ben ne kadar çekinsemde. Onun sıcakkanlılığı sayesinde yanına oturdum ve bana ekmek yapmayı öğretti. Anne gibiydi sanki, çok mutlu etti beni, savaş haklıydı babannesi gerçekten beni seviyordu. Ve onun sayesinde benim ortama ısınma sürem hızlandı. Saat ilerleyince savşta uyandı babannesi ekmek yapmaya devam ederken ben de kahvaltıyı hazırladım. Derken kapı çaldı tam açmaya giderken savaşın kapıyı açtığını gördüm kapıya yaklaştığımda bir adam Gülbahar burda mı komşular söyledi daha yüzünü bile tanımıyorum ama onu bulmalıyım. Ben onun babasıyım. yıllar önce bir sebepten dolayı onu bırakıp gittim ama inanın her ay para gönderdim. Erkek kardeşim bir yalan söylemiş benim öldüğümü sanıyor oysa ben de annesi de yaşıyoruz.Yalan söylediği yetmiyormuş. Gibi bide evden kovmuş. Çok pişmanız kardeş çok dediğinde birden dondum çünkü bütün bunlar fazlasıyla ağır geldi. birden gözlerim karardı ve bayıldım...
