My Fishy Love [A Voiceless FanFiction]

[2] First Impressions

AHHH! Ang sarap ng feling nang makalabas ng bahay!

God! 3 weeks akong hindi lumabas nang bahay. Ang pangit ko na nga eh, ang pale na nang balat ko. Ikaw ba naman yung hindi maarawan nang 21 days, hindi ka mamumutla? Sarap nang feeling nang araw sa balat ko.

Ayos lang naman na maarawan ako eh. Haha. Maputi naman ako. Hahaha.

Well, pupunta muna ako ng coffee shop. Nakakatamad sa bahay eh. Ang boring. Wala si mommy, wala si dad. Wala rin si kuya. Sus.

Ang loner nang dating ko kapag nandun lang ako, kaya labas kung labas!

Pag-pasok ko sa coffee shop, naka-amoy na ulit ako ng mga muffins. Freshly-baked blueberry muffins.

At yung mga éclairs!

Chocolate,  Vanilla, Pistachio, Caramel eclairs all for my taking. Kawawa nanaman ang bulsa ko nito, pero wa-pakels ako. Basta mapakain ko lang yung mga bulate sa tiyan ko.

NOM NOM NOM NOM NOM NOM NOM

Oh, ito yung laman nang tray ko ngayon.

Tig-iisang slice ng strawberry shortcake (na para akong bumalik sa pagkabata ko), vanilla heaven (plain man, pero it packs in amazing flavor), banofee pie (perfect combination of bananas and caramel), dark choco loco (super sinful, and the best part, sugar-free!), Pandan-dalandan (super weird na sobrang sarap. Nagtatalo yng flavor nang citrus with the sweetness of pandan), ube macapuno tarte (parang nasa laguna lang), mango bravo (perfect. Summer na summer!)

May mga chocolate bars rin akong binili.

Funky Monkey (punong puno nang marshmallows), Cafe' Latte (the marriage of latte and the decadence of a candy bar), Singapore Sling (dark chocolate, flavored with brandy and maraschino cherries), B-52 (One of my favorites. Caramel bits mixed with Bailey's) at ang pinaka-favorite kong Chocolate bar, The Rock (A white chocolate bar with swirls of dark chocolate packed with hazelnuts and almonds)

Syempre, palalagpasin ko ba naman yung mga pasta nila? Dalawa lang naman yung inorder ko, eh. Cheesy pesto lang naman and carbonara. Wala daw spaghetti with meatballs eh.

Sayaaang. Favorite ko pa naman yun >3<

At isang napaka-laking Extra-Large Strawberry milkshake na bottomless.

Oh, talbog kayo, no? Kung sa kainan lang, wag niyo na akong kalabanin. Masasayang lang oras niyo, dahil ako. Ako na eh. Ako na ang matakaw. Hahahaha

Buti nalang walang masyadong tao dito sa cafe' ngayon. Nakaka-shock nga eh. There are just a handful of people na nandito samantalang it's a Saturday. Sabagay, it's just 2pm.

At may laban si Manny Pacquiao, kaya siguro walang masyadong tao. Tama lang yan. Para konti lang yung makaka-kita sa katakawan ko.

Pero alam naman nang mga tao dito sa village yung katakawan ko eh, so why bother, 'di ba?

Nung maka-rating na ako sa counter, na-shock ako sa bill. Php 1,746.00

Pwedeng pa-utangin niyo ako? Please?

Bayaan na nga natin. Matagal rin naman akong hindi nakaka-labas, eh. Pag-bigyan nalang ang mga anaconda sa tiyan ko.

Alright! Simulan na natin ang pag-aalay nang pagkain sa tiyan ko. Hahaha

Pero bago pa man ako maka-subo nang isang pirasong Strawberry Shortcake, eh may napansin akong parang may naka-tingin sa akin dun sa katabing table ko.

Nung nilingon ko, ang masasabi ko lang, eh WOW.

Mas marami pa siyang pagkain sa akin!!! Inggit ako!  Sabi ko na nga ba, eh. Kulang yung binili ko. Darn. At parang mas masarap yung mga napili niyang cake kesa sa akin?