*Το κουδούνι που σήμανε την λήξη της σχολικής μέρας είχε χτυπήσει μόλις πριν κανένα εικοσάλεπτο. Βγήκα στο προαύλιο και χαιρέτησα τα παιδιά. Ο James και η Cassidy προσφέρθηκαν να με συνοδέψουν μέχρι το σπίτι μου αλλά εγώ αρνήθηκα λέγοντας πως δεν χρειάζεται να μπουν σε κόπο για εμένα και έτσι έβαλα τα ακουστικά μου και έφυγα. Κατά την διάρκεια της διαδρομής είχα ένα περίεργο συναίσθημα, σαν κάποιος να βρισκόταν από πίσω μου. Γύρισα μερικές φορές αλλά η μόνη κίνηση που έβλεπα ήταν από τα φύλλα που τα παρέσερνε το φθινοπωρινό αεράκι. Ωραία, μου φαίνεται πως η παράνοια μου έχει ξεφύγει για τα φυσιολογικά της επίπεδα σήμερα. Ευτυχώς όταν έφτασα στο σπίτι μου αυτή η αίσθηση μου εξαφανίστηκε και αμέσως έκατσα στο μαύρο δερμάτινο καναπέ μου. Γενικά το σαλόνι είχα αποφασίσει να το κάνω στις αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι στο χρώμα του άσπρου ενώ διάφορα μαύρα έπιπλα διακοσμούσαν τον χώρο. Παράλληλα μερικά ασημικά σκεύη συμπλήρωναν το σύνολο. Μόλις χαλάρωσα λίγο από την κούραση της ημέρας αποφάσισα να φτιάξω μία ζεστή σοκολάτα και να αρχίσω να διαβάζω τα μαθήματα. Πήγα στην κουζίνα και μετά από λίγα λεπτά επέστρεψα στο σαλόνι κρατώντας στα χέρια μου την κούπα με το ζεστό υγρό. Επί δύο λεπτά προσπαθούσα να κρυώσω κάπως την σοκολάτα και όταν το κατάφερα ήπια δύο γουλιές και αμέσως άρχισα το διάβασμα. Μετά από κανένα 2ωρο ατελείωτων ασκήσεων και διαβάσματος θεωρίας, το στομάχι μου άρχισε να διαμαρτύρεται και έτσι αποφάσισα να φτιάξω κάτι για να φάω.Καθώς όμως πήγαινα προς την κουζίνα ο ήχος του κουδουνιού με έκανε να αλλάξω κατεύθυνση. Και η αλήθεια είναι πως μου φάνηκε παράξενο αυτό. Δεν είχα σχεδόν κανένα γνωστό εδώ άρα ήταν σχεδόν αδύνατον να υπήρχε κάποιος που ήθελε να με επισκεφτεί. Προς στιγμή σκέφτηκα πως αυτό μπορεί να συνδέεται με το προηγούμενο συναίσθημα που είχα ότι κάποιος με παρακολουθούσε. Πήγα να ανοίξω την πόρτα αλλά δίστασα και αποφάσισα πως θα ήταν καλύτερο αν πρώτα κοίταγα ποιος είναι. Ευτυχώς η καρδιά μου επέστρεψε στην θέση της όταν αντίκρισα την μορφή της Cassidy μέσα από το ματάκι της πόρτας. Είχα ξεχάσει εντελώς πως πριν καμία ώρα της είχα στείλει την διεύθυνση μου. Έτσι, αφού επιβεβαιώθηκα για το ποιος είναι, άνοιξα αμέσως την πόρτα*
“Cassidy;Πως και από εδώ;”
“Μήπως ενοχλώ; Αν είναι θα φύγω.”
“Όχι καλέ πέρνα μέσα.” Της είπα ανοίγοντας την πόρτα τελείως και κάνοντας στην άκρη για να περάσει. Εκείνη μπήκε μέσα και κοντοστάθηκε λίγο στο χολ προφανώς γιατί επεξεργαζόταν λίγο το εσωτερικό του σπιτιού. Εγώ έκλεισα την πόρτα και της κατεύθυνα προς το σαλόνι όπου έκατσε στον καναπέ.
