အိမ္တံခါးကိုဖြင့္ဖို႔လုပ္ေနရံုရိွေသး
ဟိန္းထြက္လာေသာ စကားသံမ်ား
ဒရိုင္ဘာကေတာ့ မ်က္ႏွာပ်က္စြာန႔ဲပင္
ဒီအိမ္မွာ အလုပ္လုပ္လာတာ
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ရိွေနၿပီ။ အျမဲလိုလို
မေျပာင္းလဲသြားသည္က Byunမိသားစုပင္
စီးပြားေရးသာသိေသာ မိဘေတြႏွင့္
သူတို႔၏တစ္ဦးတည္းေသာသား Baekhyun
အျပံဳးအရယ္နည္းၿပီး ေအးစက္စက္ႏိူင္သည္
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတ့ဲမ်က္ႏွာေလး ဒီကေလးဆီမွာ
ပိုင္ဆိုင္ထားေပမ့ဲ ထိုအမူအရာတို႔သည္
ျမင္ႏိူင္ဖို႔သိပ္ကိုခဲယဥ္းေလသည္။
မိဘေတြရန္ျဖစ္ေနသည္ကိုပင္ Baekhyunက
ဂရုထားပံုမရ။ အရင္လိုပင္
ခပ္ေတြေတြခပ္ေအးေအးႏွင့္သာ
' ဦးေလးလည္း ျဖည္းျဖည္းျပန္ပါ '
' သခင္ေလးလည္း ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ
ေန႔လည္ကၾကည့္ရတာ ေနသိပ္ေကာင္းပံုမရဘူး '
ေသြးမေတာ္တ့ဲသူစိမ္းကပင္ သူ႔အတြက္
စိုးရိမ္ေဖာ္ရေသးသည္ ။ အိမ္ထဲမွာရိွေနတ့ဲ
မိဘဆိုသူေတြကေတာ့ သူျပန္လာတာကို
သိၾကေသးပံုပင္မရိွ။ သူ႔မ်က္ႏွာရိပ္ကို
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ဂရုစိုက္ေပးဖို႔ဆိုတာ
ေဝလာေဝးစြ။
' က်ေနာ္ အဆင္ေျပပါတယ္ ဦးေလး '
ခ်ည့္န႔ဲေနပါတ့ဲအျပံဳးေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလး၏
ျဖဴေရာ္ေရာ္ပံုေလးက ပို၍ထင္းလာသည္
' ကဲ ..ဒီသၾကားလံုးေလးယူထား
အိမ္က အငယ္မေလးဆိုသိပ္ႀကိဳက္တာ '
' ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ '
အိမ္ထဲသို႔ ကုပ္ကုပ္ေလးဝင္သြားေသာ
Baekhyun၏ေနာက္ေက်ာကို
သူၾကည့္၍ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္
အျမဲတမ္း အဆင္ေျပပါတယ္ဟု
တဖြဖြေျပာတတ္တ့ဲ Baekhyun
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ျဖစ္ေပမ့ဲ
ရႊင္လန္းတက္ႂကြျခင္းလံုးဝမရိွ
ယုတ္စြအဆံုး ျပံဳးျခင္းငိုျခင္းပင္မရိွ
ဒီကေလးဘဝက ျပည့္စံုသည္ဟု
အျပင္ပန္းကသာထင္ရက္စရာအျပည့္
'အကုန္ ရွင့္ေၾကာင့္ပဲ '
' မင္း ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း
ငါလုပ္တာ မိသားစုေကာင္းဖို႔အတြက္ပဲ '
