I am a spy •Dutch• {voltooid}

(34)

P.O.V. Gwen/Juul
Het weekend is helaas weer voorbij en dat betekent dat we jammer genoeg weer naar school moeten. Bah!

Ik maak me helemaal klaar en als ik zie dat ik nog maar 5 minuten over heb, worden mijn ogen groot. Ik pak al mijn spullen en ren dan naar beneden. "Ook een hele goedemorgen" zegt Vince grinnikend. "Helemaal geen goedemorgen. Ik heb nog maar 5 minuten en dan komt Drake al!" Ik maak snel twee boterhammen klaar en stouw het naar binnen. Lunch koop ik op school wel...

De deurbel gaat en ik ren onhandig naar de deur toe. "Iwk gwa!" Roep ik met een volle mond naar Vince en Zoëy die me uitlachen. Ik open de deur en adem diep in en uit. Drake staat recht voor mijn neus en lacht.

"Beetje gestresst?" Vraagt hij. Ik knik. Hij gaat met zijn hand naar mijn wang en haalt met zijn duim een hele klodder Nutella weg. Mijn wangen worden rood van schaamte. "Oeps" mompel ik. "Geef maar" zegt hij, wijzend naar mijn tas. Ik geef het aan hem en loop dan mee naar zijn auto. Ik denk terug aan die ene payback en krijg een grijns op mijn gezicht. "Wat ben jij nou weer aan het grijnzen?" Vraagt Drake. "Ik denk aan die ene hele goede payback die ik jou had gegeven. Je was echt pissig" zeg ik grinnikend. "Vind je het gek? Ik dacht dat ie gestolen was!" Zegt hij verontwaardigd. Ik geef hem een kus op zijn wang. "Ik bied nu plechtig mijn excuses aan" zeg ik kakkerig met mijn hand op mijn hart. Drake lacht en opent de autodeur voor mij. "Dankjewel, mijnheer" "Alstublieft, mijn prinses"

Onderweg luisteren we muziek en zingen we heel hard en vals mee. We krijgen al snel de slappe lach en de tranen rollen over onze wangen heen.

Als we zijn aangekomen op school, adem ik een paar keer diep in en uit om een beetje rustig te worden. We stappen uit de auto en als ik Drake aankijk, moet ik weer lachen. "Je ogen zijn helemaal rood" zeg ik. "Die van jou ook" zegt hij terug. We pakken onze tassen en lopen dan hand in hand naar Rover en Caine toe die staan te grijnzen. "Zo, de tortelduifjes zijn ook gearriveerd" zegt Rover grinnikend. Ik knik.

We lopen met z'n vieren naar binnen toe. Meteen wordt de gang stil. Ik kan er nog steeds niet helemaal aan wennen... Ik ken Rover, Caine en Drake nu als drie lieve jongens, maar bij de leerlingen die ze niet kennen zijn het, waar ik het nog steeds mee eens ben, irritante jongetjes.

Drake en ik lopen naar het lokaal waar wij moeten zijn. We gaan samen achterin het lokaal zitten. Zoëy zit met een ander meisje, volgens mij heet ze Iris, voor ons. "Hey" begroet ik haar. "Hee. Niet meer zo gestresst?" Vraagt ze grinnikend. Ik schud mijn hoofd. "Ik ben op tijd" zeg ik grinnikend terug.

Als de docent alles uitgelegd heeft, begin ik rustig aan het werk dat hij heeft opgegeven. Ik kijk naast me en zie dat Drake op zijn telefoon bezig is. "Jij doet ook echt niks he" fluister ik. Hij schudt zijn hoofd. "Echt niet" zegt hij. "Heb je ooit wel iets gedaan?" Vraag ik geïnteresseerd. "Ja, in de eerste klas. Daarna is het afgezwakt tot niks" zegt hij grinnikend. Ik knik.

————

'I'm too sexy for my shirt
Too sexy for my shirt
So sexy it hurts'

Ja, dat is mijn ringtone. En dat betekent ook dat het Rob is en dat het belangrijk is, want hij weet dat ik op school zit.

Ik word rood en ren de klas uit, waar ik mijn telefoon opneem.

Ik: "Hey. Wat is er?"

De deur wordt opengegooid en de docent staat daar met een rood gezicht van woede. "Nu ophangen! En de klas in!" "Sorry meneer. Dit is echt belangrijk" "Ga maar naar de directeur" "Oké" Natuurlijk doe ik dat niet.

Rob: "Sorry dat ik nu bel, maar het is belangrijk. Je hebt een opdracht en die moet je nu meteen uitvoeren. Er is een man in Hallway Street die meerdere minderjarige meisjes heeft misbruikt en een paar moorden heeft gepleegd. Misschien is hij nu ook bezig, dus wees op alles voorbereid.
Ik: "Oh jezus. Ik ga er nu meteen heen. Oppakken of neerknallen?"

Op dit soort momenten praten ik en Rob erg onbeschoft en direct. Ook zonder emoties.

Rob: "Neerknallen"
Ik: "Komt goed. Doeg"
Rob: "Be careful. Doei"

'Be careful'. Dat zegt hij altijd.

————

Ik kom aan in de straat die Rob gezegd had. Ik kijk goed om me heen en houd mijn rechterhand bij mijn pistool. Het is een creepy straat waarin alle huizen vervallen zijn. Ik loop snel langs alle huizen en houd mijn oren goed open voor elk walgelijk geluid.

Als ik ergens hard gegil hoor, worden mijn emoties uitgeschakeld en voel ik alleen nog maar de adrenaline door me heenlopen. Ik trap de deur in en ren snel naar het geluid toe. Als ik zie waarvoor Rob me al gewaarschuwd had, kan ik het niet meer houden. Ik trek de spiernaakte man van het bijna naakte meisje af en trek hem hard mee naar een andere ruimte. Alle harde geluiden, zoals het geschreeuw van de man en het snikken van het meisje, worden gedempt. Ik krijg bijna niks meer mee en ik weet niet of dat goed is, maar ik kan er op dit moment weinig aan doen.

Ik smijt de man op de grond en niet veel later vliegt er een kogel door zijn voorhoofd heen en zie ik al het leven uit de ogen van de man vloeien. Dan pas kom ik weer tot de werkelijkheid. Ik wis al mijn sporen uit en ren dan terug naar het meisje. Ze zit enorm te trillen op het bed, ze ademt snel en ze zit helemaal ineengedoken. Ik loop naar haar toe en ga naast haar op het bed zitten. Ze kijkt op en als ze mij ziet, in plaats van die man, wordt ze al iets rustiger. Ik pak haar shirtje van de grond en trek het bij haar aan. "Wat is je naam?" Vraag ik lief. "Linsey. Mag ik naar papa en mama?" Vraagt ze. "Natuurlijk"

Als we bij het grote kantoorgebouw aankomen waar haar beide ouders blijkbaar werken, lopen we naar binnen. Ik loop naar de balie met Linsey in mijn armen. Ze is nog steeds heel erg aan het trillen en aan het snikken. "Hallo. Ik ben op zoek naar meneer en mevrouw Voorthuis." Zeg ik beleefd. "Op verdieping 7, kamer 10" Ik knik. "Dankuwel"

Ik loop naar de goede kamer toe en klop op de deur. Een lange vrouw doet de deur open. Als ze haar dochter trillend en huilend in mijn armen ziet, schrikt ze en neemt ze haar meteen over. "Wat is er gebeurd schatje?" Vraagt haar moeder bezorgd. Linsey kijkt mij aan als teken dat ik het moet vertellen. "Ga maar even op de bank zitten. Dan leg ik het uit. Het is heftig" zeg ik.

We gaan op de bank zitten en Linsey zit nu in de veilige armen van haar vader en ze begint een beetje te kalmeren. Ik zie haar langzaam in slaap vallen. "Er was een man die gezocht werd door de politie voor kindermisbruik en hij had een paar moorden op zijn naam staan." "H-heeft h-hij mijn d-dochter m-misbruikt?" Vraagt Linsey's moeder. "Als ik er niet was wel" zeg ik zacht. "Waar is hij?!" Vraagt Linsey's vader boos. "Je mag niet bang voor mij zijn, maar ik heb hem neergeschoten. Hij kan niks meer doen" zeg ik. "Zulke mensen verdienen de dood" sist de man. Ik knik instemmend. "Bedankt dat je haar gered hebt." "Geen dank. Dat is mijn werk" zeg ik.

Ik sta op en loop het kantoor uit, nadat ik ze gedag had gezegd.

Weer slecht persoon minder op de wereld...