Een disclaimer: Dit gedicht is officieel in het Engels geschreven door Erin Hanson. Voor de begrafenis van mijn opa heb ik het gedicht vertaald en deels aangepast (i.v.m. rijmschema en toepasselijkheid voor de gelegenheid). De creatieve content is dus niet van mij.
Als je luistert naar de stilte
Weet ik dat je hebt gehoord
Het zachte constant ruisen
In de ruimte tussen ieder woord
En als je echt goed oplet
Vind je dat je het niet verbeeldt
Het zijn de fluisteringen van de woorden
Die de wereld nooit meer heeft gedeeld
Het is 'Ik houd van je' onuitgesproken
En een vaders laatste groet
Die hij nooit de kans had om te zeggen
Al ging hij zijn einde tegemoet
Het is vergeving nooit gegeven
En 'Het spijt me' in gedachten
Dat een leven had kunnen redden
Als we wisten dat het niet kon wachten
Het is een zin die had kunnen helpen
Of een geheim dat kon genezen
Het zijn de woorden van mensen die voelen
Maar de uitgesproken waarheid vrezen
Maar wij hebben een voordeel
Omdat we nog leven en kunnen spreken
Woorden die iemand kunnen redden
Of kracht geven aan wie is bezweken
Dus laten we niet wegstoppen
Woorden die de hele wereld hoort te horen
Voordat ze het ruisen worden
In iemand anders oren
JE LEEST
Spiegelbeeld: Gedichten
PoesíaDit zijn de Nederlandse gedichten die ik heb geschreven. Ook deze zal ik updaten met alles wat ik nog aan het schrijven ben. Sommige gedichten zullen serieus zijn, andere grappig of gewoon een beetje dom.
