Νόμιζες δεν θα αγαπήσεις έτσι ξανά ε;
Έκλαψες , στέγνωσε η ψυχή σου από τα δάκρυα και τον πόνο , στράγγιξε η καρδιά σου από το αίμα γιατί νόμιζες πως μετά από εκείνον τίποτα .. σαν εκείνον κανένας ..
Αλλα το σύμπαν γελασε!
Έχει τον τρόπο του το άτιμο να σε αποζημιώνει για την πίκρα που άλλοτε σου έδωσε και να σου στέλνει στη ζωή σου Αυτόν , μπροστά στον οποίο φαντάζει αμελητέος εκείνος που κάποτε έβλεπες ως ιδανικό κι αναντικατάστατο ..
Και αγάπη σου, εκείνη που νόμιζες ότι είχε εξαντληθεί, ότι είχε απορροφηθεί εξ ολοκλήρου από εκείνον , αυτή η αγάπη σου που φοβόσουν ότι δεν έχει μείνει στάλα της πλέον για να την δώσεις σε κάποιον άλλον , συνειδητοποιείς πως όχι απλά υπάρχει αλλά δε συγκρίνεται πλέον με την ανούσια και ανόητη παλιά μορφή της , εκείνη που πια φαντάζει αμελητέα ..
Γιατί η αγάπη είναι σαν το σύμπαν.. άπειρη , ατελείωτη με την ιδιότητα να αναγεννιέται μετά από την καταστροφή ..
Και πλέον , πιο δυνατή από ποτέ , ανήκει απόλυτα και ολοκρηρωτικά σε Αυτόν...
