Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
22.12
mesajlarıma hâlâ geri dönmedin.
yoongi gelen mesajı okuyup güldü. ne hakla daha hâlâ mesaj atmaya devam ediyordu.
telefonun ekranını kapatıp yanına attı. kafasında dolanan melodiler onu şuan fazlasıyla meşgül ediyordu.
kucağında bulunan siyah gitarını kemikli elleri ile sıkı sıkıya kavradı. melodilerin zihninde bıraktığı yoğun ağırlık gitarın bir teline dokunmasıyla dağılmıştı.
işte başlıyordu.
dokunduğu telden çıkan sol notasını dinledi. ardından ona uyumlu gelebilecek tüm notaları teker teker denedi.
güzel bir melodi yakaladığında gülümsedi. gözlerini kapatıp melodinin onu etkilemesine izin verdi.
o sırada gelen bir bildirim sesi, tüm dikkatini tuzla buz etmeye yetmişti. sinirle gözlerini açtı. lanet olası telefonu neden sessize almamıştı ki?
bu çocuk iyice sinirini bozmaya başlamıştı. onu keskin bir dille uyarmasına rağmen vazgeçmeye niyeti yoktu.
gitarını yavaşça çimenlerin üzerine bırakıp siyah ve eskimiş olan telefonunu aldı. sakindi. şimdilik?
22.25
yoongi lütfen.
bir kere de olsa bana cevap versen?
yoongi kafasını sağa sola sallayıp telefonunu sessize aldı. onu affedemeyecekti. o gün yaptığı şeyler. fazla ağırdı yoongi için.
yanına bıraktığı gitarını alıp aklında bulunan melodiyi çalmaya hazırlandı. fakat yaslandığı duvarın arkasından gelen güçlü bir hıçkırık irkilmesine neden oldu.
merakla yosun kaplı olan duvara baktı. eline aldığı gitarı tekrar yanına koydu ve oturduğu yerden doğruldu. boyu kısa olmasına rağmen parmak uçlarına yükselse duvarın arkasını görebilecek pozisyondaydı.
bakmak için hareketlendiği sırada duvarın arkasındaki kişinin kısık, titreyen sesi duyuldu.
" bakma lütfen . "
" beni bu hâlde görmeni istemiyorum. "
" sadece git. "
yoongi ufak bir kabulleniş ile geri geri yürüdü. yerdeki gitarını ve birkaç nota kağıdını alıp yosun kaplı duvara son bir bakış atıp, hızlıca oradan uzaklaştı.
