Yoongi's pov.
"Yoon-ah just stay here okay don't go any where aalis lang ako saglit may bibilhin ako para sa atin okay pagsinabi kong wag kang aalis wag na wag kang aalis, babalikan kita ka agad bye"sabi ko sabay halik sa noo niya.
"Bilisan mo ha, alam mo naman na takot akong mag-isa"sabi niya sa akin.
"Sige na para makabalik ako agad"sabi ko at umalis na para bumuli ng gamot.
"Sandali lang bilhan mo rin ako ng salamin ah! para masigurado ko talaga na magkamukha tayong dalawa!!"pahabol nya saki.
"Sira! bakit ba kasi ayaw mong maniwala hindi pa ba sa-"
"Sige na, sige na umalis kana"pang-tataboy nya sa akin.
"Bahala ka nga dyan bumili ka ng sarili mo!!"pang-aasar ko naman sa kanya.
"hmmp umalis ka na nga!!!"tulak nya sa akin palabas ng daanan.
HALF AN HOUR LATER
"Yoonji nandito ako, sorry n-"wala na sya sa lugar nung iniwanan ko sya kanina
"no....no,no,no,no"
"YOONJI-AH"
"YOONJI-AH JEBAL "
"YOON-AH ASAN KANA"hindi ko kinaya ang sakit na nadarama ko kaya walang tigil na tumulo ang luha ko na parang sirang gripo na kahit anong gawin ko ay dumadaloy parin sa mukha ko.
"Please naman Yoonji oh! wag kang magbiro ng ganito"sabi ko habang tinitignan ang salamin na binili ko para sa kanya.Surpresa ko pa naman sana to sa kanya.
"Yoonji-ah"bulong ko sa hangin.
"KUYA"
"KUYA"
"KUYA!!!!!"napalingon ako sa pinanggalingan ng boses.May nakita akong bata na papunta sa direksyon ko.
"HINAHANAP MO BA SI ATE???"tanong nya. Ate ang tinutukoy nya bang tinatawag nyang ate ay si Yoonji.
"YOONGI"
"YOONGI"
"YOONGI"
YOU ARE READING
Far Away
Fanfiction"I know you know me! But why are pretending that you are not??" he said. "I'm sorry baka lang kasi napagkamalan mo lang ako na ako yung taong hinahanap mo, pero pasyensya kana a pero hindi kita kilala eh sana mahanap mo na yung taong hinahanap mo si...
