onsuz o şehrin gürültüsüne tahammül edemedi bu yüzdendir ki , bir gece ansızın milyon yıl uzaktaki yıldızların kayması gibi bir daha görünmemek üzere bildiği en sakin bölgeye attı kendini. yaptığı planların gerçekleşmesini umarak, programını hazırladı, kalemini, kitabını, düşüncelerini hazırladı. o kadar çok bunaldığı, bir nebze olsun düşünmesine engel olan kuru gürültüyü kapının dışına bıraktı. Çünkü kafası yeteri kadar dağınıktı ve düşüncelerini bi yerlere karalamalıydı fakat o kadar çok sesten kaçmıştı ki, o kadar sessizlik içinde kendi düşüncelerini de duyamadı. başladığı hiçbir işi bitirememe duygusu gökyüzü gibi kapladı vücudunun her bir yanını. artık hiçbir şeyin anlamı kalmadığını hatta kapı önüne bırakılan artık kullanılmaz sıfatına mahzar olan bir eşya kadar ehemmiyetinin olmadığına karar verdi. usul usul ait olduğu şehrin kalabalığındaki küçücük alana geri döndü. Döndü dönmesine de kuru kalabalık ne kadar çekilir olabilirse o kadarına katlanmaya çalıştı. kaçtığı yere gitmek geldi aklına son konuştukları yere. adım adım yaklaştı , yaklaştıkla nefesi kesildi , bıraktığı kokuyu duyamadıkça ciğerleri parçalandı
