Together for fame or not?[3]

1o κεφαλαιο

Throwback a few months ago

Jacob's POV

"Πηγαίνει καλύτερα θα βγείτε σύντομα από εδώ!"άκουσα τον γιατρό να λέει και εκείνη ήταν η στιγμή που τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο.

Άρχισα να φωνάζω σαν τον τρελό μέσα στο νοσοκομείο έξω από το δωμάτιο της.Ο γιατρος με κοίταξε σαστισμένος.Επρεπε να βγάλω όλα τα γαμημενα τα νεύρα μου πάνω σε καποιον και τώρα βρήκα τον κατάλληλο άνθρωπο για να το κάνω.

"Εχει δύο ολόκληρους μήνες που μου λες τα ίδια!Δεν αντέχω αλλο!Συνέχεια τα ίδια ακούω,'θα βγει από εδω,είναι καλυτερα' κι όμως δεν βγαίνει από εδώ μέσα."φώναξα δυνατά νιώθοντας το σώμα μου και τις δυνάμεις μου να με εγκαταληπουν.Οχι,όχι πάλι.Θα τα πω όλα αυτά την φορά..πριν λυποθυμησω.

"Είμαστε εδώ μέσα εδώ και πέντε ολόκληρους μήνες.Δεν νομίζεις ότι πρέπει κάποια στιγμή να γίνει καλά και να φύγουμε από αυτό το γαμημενο νοσοκομείο?"είπα και ένιωσα τα χέρια μου και τα πόδια μου να μουδιάζουν.Γαμημενες κρίσεις.

Άρχισα να περνώ βαθιές ανάσες γιατί πλέον μου ήταν δύσκολο να αναπνεύσω.

Όσο ειμαι εδώ μέσα με πιάνουν κρίσεις.Ο γιατρός λέει ότι ίσως είναι κρίσεις πανικού από το ανχος και την πιεση.

Έχω λυποθυμισει πολλές φορές μέσα στους διαδρόμους του νοσοκομείου και ξέρω ότι ολα αυτα δεν θα σταματησουν αν δεν βγούμε από εδώ μέσα σύντομα.

Ένιωθα την καρδιά μου να πονάει ενώ δεν επερνα καλά ανάσα και μετά από λίγο όλα μαυρισαν.

Άνοιξα τα μάτια μου κοιτοντας γύρω χαμένος.Παλι λυποθυμισα...Δεν μου κάνει εντύπωση πλέον,το 'χω συνηθισει.

Προσπάθησα να σηκωθώ από το κρεβάτι που με είχαν βαλει αλλά δεν μπόρεσα.Ζαλιζομουν ακόμα.

Άκουσα βήματα στον χώρο και κοίταξα προς την πόρτα.Η μητερα της Lor περπατούσε προς το μέρος μου γρήγορα.

"Τι εγινε?"ρώτησε ενώ εδιωξε τις αφηρημένες τούφες μαλλιών από το μέτωπο μου.

"Ότι γίνετε κάθε μέρα."είπα και εκείνη ξεφυσηξε και έκατσε δίπλα μου σε μια καρέκλα.

"Η Lor έμαθε τι έγινε."είπε σιγανα ελπίζοντας να μην το ακούσω αλλά εγώ το άκουσα.Τιναχτηκα από το κρεβάτι που με είχαν βάλει με αποτέλεσμα να χειροτέρεψω την ζάλη μου και τον πονοκέφαλο μου.

"Σας το έχω πει γαμωτο,σας το έχω πει!Δεν θέλω να μαθαίνει για τις κρίσεις μου."είπα και εκείνη γουρλωσε τα μάτια της γιατί η φωνή μου ήχησε πολύ δυνατά μέσα στο μικρό δωμάτιο.

"Σε είδε Jacob,απο την διαφανη πορτα του δωματίου της."είπε και εγώ ξεφυσηξα.

"Πώς είναι?Μπορώ να την δω?"ρώτησα και εκείνη εγνεψε θετικά.

"Είναι όπως και κάθε μέρα,μόλις ξύπνησε και είναι ήδη κουρασμένη,δεν μπορεί να αναπνεύσει καλά και πονάει παντού με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κουνηθεί."την άκουσα να λέει και την προσπέρασα για να βγω από το δωματιο.

Περπάτησα στον διάδρομο μέχρι που είδα τον αριθμό του δωματίου της και μπήκα μέσα γρήγορα.

"Μωρο μου."είπα σιγανα και περπάτησα κοντά της.Εκεινη χαμογέλασε χωρίς όμως να ανοίξει τα μάτια της.

Ήξερα ότι με άκουγε και ότι καταλάβαινε τι έλεγα αλλά εκεινη δεν μπορούσε να πει και πολλά.

Κοίταξα την βελόνα που ήταν περασμένη στις φλέβες τις.Για καποιο παράξενο λογο το βλέμμα μου έπεφτε πάντα εκεί όταν καθομουν δίπλα της και της κρατούσα το χέρι.

"Έμαθα ότι πονάς ακόμα πολύ και ότι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα."είπα ενώ ένιωσα δάκρυα να μαζεύονται στα μάτια μου μόνο και που την έβλεπα.

Ήταν τόσο αδύναμη κάτω από ένα λευκό σεντόνι με τόσα πολλά σωληνάκια να την συνδέουν σε μηχανιματα για να μπορει να ζήσει.

Εκείνη άνοιξε το στόμα της για να μιλήσει και η φωνή της βγήκε ψιθυριστη,ίσα που την άκουσα.

"Ε-επαθες κρίση?"ρώτησε σιγανα και ένιωσα ένα δακρυ να κυλάει στο μάγουλο μου.Μωρο μου.

"Δεν είναι κάτι σοβαρό."είπα και καταλάθος μου ξέφυγε ένας λυγμος.Γαμωτο.

"Σ'αγαπω."την άκουσα να λέει και τα δακρυα μου έγιναν περισσότερα.

"Και εγώ σ'αγαπω.Πολυ,πάρα πολύ."είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα τυλίγοντας όσο μπορώ τα χέρια μου γύρω της αγκαλιάζοντας την.Την ενιωσα να αναπνέει στο λαιμό μου και μετά από λίγο χαμογέλασε.

Σ'αγαπω μωρό μου,και θα περιμένω να βγεις από εδώ μέσα.Και θα είμαστε πάλι μαζί,όπως παλια.

✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓

Φεγγάρι μου χλωμοοοο....

Ναιπ,καλα είμαι απλά το τραγουδουσα όλη μέρα σήμερα:)

Ετοιμαστητε να μισησετε πολύ τον Jacob κατά την διάρκεια του βιβλίου#spoiler

Sorrynotsorry.

Ily♥️

~KAT~