The Lord Of The Rings ~ Fanfic

Argonath

Aragorn's POV:

We pakken onze laatste spullen in. "Frodo, jij zit samen met Sam in mijn bootje. Merry en Pippin, jullie gaan bij Boromir." vertel ik de Hobbits, ze knikken. "Legolas, jij met Gimli en Estel." zeg ik tegen hem. Ook Legolas knikt instemmend. "Je denkt toch niet dat ik een bootje ga delen met een Elf ?" hoor ik Gimli brommen. "Hoezo niet ? Volgensmij kunnen jullie het best aardig vinden met elkaar." reageert Estel plagend. Gimli bromt wat in zichzelf en stapt dan boos weg.

Ik loop naar Estel toe. "Wat ga je met Midnight doen ?" vraag ik haar. "Gandalf had Midnight en mij verbonden met een verbindingsspreuk. Ik heb haar nu vrijgelaten, maar als ik haar nodig heb fluit ik en dan zal ze komen. Ze zal niet ver van mij vandaan zijn, Midnight zal ons volgen via het land." zegt ze met een glimlach. Ik zet ook een glimlach op en geef haar een schouderklopje.

Galadriël komt ons ook nog gedag zeggen.

"Dankuwel, Vrouwe. Voor uw gastvrijheid." zeg ik en stap alvast in een bootje.

...

Merry's POV:

Pippin en ik hebben al het een en ander op, maar ik barst nogsteeds van de honger. We pakken samen nog wat eten in. Legolas komt bij ons staan. Hij kijkt aandachtig naar wat we allemaal inpakken en pakt er dan een pakketje uit. Hij maakt het open, "Lembas... Elfenbrood."

"Eén kleine hap en een volwassen maag is gevuld." zegt hij terwijl hij een hap neemt en daarna de rest teruglegt. We knikkend instemmend. Dan loopt hij weg. Ik ga naast Pippin zitten. "Hoeveel heb jij er al op ?" vraag ik zo zacht mogelijk. Pippin kijkt me niet eens aan. "Vier." antwoordt hij. ik knik, dan ben ik dus niet de enige.

Pippin laat een grote boer en ik onderdruk een lach.

...

Frodo's POV:

"Vaarwel, Frodo Baggins. Ik geef jou het licht van Earendil mee. Ons meest geliefde ster." zegt Galadriël voordat we vertrekken.

Als we vertrokken zijn kijk ik nog één keer achterom en zie dat Galadriël ons nog nakijkt. 'Moge het je pad verlichten wanneer alle andere lichten uit zijn.' hoor ik haar stem nog in mijn hoofd. Ik weet niet echt wat ik ermee moet, maar het zal wel een reden hebben. Het liefst wil ik alleen verder, maar ik heb nog niet echt een plan hoe ik weg kan sluipen van de anderen.

Ik draai mijn hoofd om naar Estella. Ze zit te lachen met Legolas, Gimli zit in het midden. Sinds wanneer is ze zo goed met Legolas ? Ik word vervangen zonder dat ik het door heb.

...

Aragorn's POV:

We zijn al een tijdje onderweg. Ik zie twee enorme standbeelden opduiken. Eén links en de andere rechts. Het zijn de koningen van Gondor.

"Frodo." fluister ik. Hij kijkt op, naar de standbeelden. Ik zie zijn ogen groot worden. "De Argonath..." zeg ik, "Al heel lang heb ik willen kijken naar de standbeelden van mijn voorvaderen, de koningen van Gondor."

We kijken allemaal, stil en bewonderend naar de koningen van steen.

"Kijk! We zijn bijna bij de oever!" schreeuwt Estella van achter me. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en zie dat we er inderdaad bijna zijn. We zullen in de nacht het meer oversteken, dat is veiliger. Zo kunnen de Hobbitsen en Estel even uitrusten.

Als we zijn aangekomen bij de oever help ik de Hobbitsen met uitstappen. "In de nacht gaan we het meer oversteken, daarna verstoppen we de boten en gaan we te voet verder. We benaderen Mordor vanuit het Noorden." vertel ik. "Oh ja, gewoon een kwestie van onze weg zoeken door Emyn Muil, een onbegaanbaar doolhof van messcherpe rotsen en alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, volgt er een stinkend moerasgebied, zover het oog kan zien." spreekt Gimli me tegen. "Dat is inderdaad onze weg. Ik stel voor dat je wat uitrust en je krachten herstelt, meester Dwerg." zeg ik met nadruk op 'meester'. Gimli bromt wat en loopt stampvoetend weg.

Legolas draait zich naar me om en duwt me iets van de anderen weg. "We moeten vertrekken, en wel nu." begint Legolas. "Nee, Orks komen vanuit de Oostkust. We wachten tot we dekking van de nacht hebben." vertel ik. "Het is niet de Oostkust wat me zorgen maakt." legt Legolas uit, "Een schaduw en een bedreiging groeien in me. Iets nadert, ik kan het voelen.". Ik kijk hem aan en weet wat hij bedoelt, ik heb precies hetzelfde.

"Waar is Frodo ?" hoor ik Estella's stem dan. Ik draai me om en kijk vlug in het rond. Iedereen is er, behalve Frodo en Boromir.

...

Frodo's POV:

Ik hoop dat ze me niet achterna komen, ik moet dit alleen doen. Helaas, niet veel later hoor ik voetstappen achter me. "Niemand van ons zou alleen moeten rondlopen. Jij al helemaal niet. Er wordt zoveel van je verwacht..." zegt Boromir, "Frodo... ?"

Ik draai me langzaam om en kijk hem aan. "Ik weet waarom je eenzaamheid zoekt. Je bent aan het lijden. Ik zie dat de Ring aan je vreet, dag bij dag word je zwakker. Weet je zeker dat je niet voor niets aan het lijden bent ?"

Ik vertrouw hem niet, er is iets, hij is zichzelf niet. Ik zie het aan zijn ogen. "Laat me je helpen, Frodo. Er zijn genoeg andere manieren, andere wegen die we kunnen nemen." probeert Boromir nog. "Ik weet wat je probeert te zeggen, het klinkt wijs in mijn oren, maar mijn hart waarschuwt me." vertel ik hem. "Waarschuwt je ? Voor wat ?" vraagt Boromir terwijl hij een paar stappen naar mij toe zet.

"We zijn allemaal bang, Frodo. Maar om die angst onze hoop te laten verdrijven, zie je niet dat dat waanzin is ?"

"Er is geen andere manier."

"Ik vraag alleen om de kracht om mijn mensen te beschermen. Als je de Ring aan me uit zou  willen lenen..."

"Nee." zeg ik terwijl ik een paar stappen achteruit doe.

"Waarom loop je van me weg ? Ik ben geen dief."

"Je bent jezelf niet, Boromir."

"Welke kans denk je dat je hebt ?  Ze zullen je vinden, ze zullen de Ring van je afpakken en je zal smeken dat de dood je komt halen." schreeuwt Boromir. Ik draai me van hem om en loop weg. "Jij dwaas! Wie zegt dat jij de Ringdrager hoort te zijn, evenmin had ik de Ringdrager kunnen zijn. Geef het aan me! Geef me de Ring!"

...

Estella's POV:

"...Geef me de Ring!" schreeuwt Boromir nog voordat hij op Frodo afspringt. Ze rollen allebei naar beneden. Ik kom achter mijn boom vandaan en ren richting Frodo en Boromir. "Laat hem los!" schreeuw ik tegen Boromir, maar het lijkt wel alsof mijn woorden hem niks doen. Ik zie dat Frodo de Ring om zijn vinger doet en verdwijnt, "Frodo, nee!". Het is te laat, ik ben hem weer kwijt.

Boromir lijkt wel bezeten, wat is er met hem aan de hand ? Hij lijkt me niet eens opgevallen te hebben. Hij staat op en draait rondjes. "Ik kan je gedachten lezen! Je zal de Ring naar Sauron brengen. Je zal ons allemaal verraden! Je loopt niet alleen je eigen dood, maar iedereen zijn dood tegemoet." schreeuwt Boromir het uit, "Vervloek jou! Vervloek jou en die andere Halflingen!"

Zijn ogen zijn gitzwart, maar dan... zijn ogen beginnen weer helder te worden en hij zakt door z'n knieën. "Frodo! Wat heb ik gedaan ? Frodo! Frodo! Alsjeblieft, Frodo..." smeekt hij. Uiteindelijk richt hij dan zijn blik op mij. "Estel ? Hoe lang sta je al hier ?" vraagt hij aan me. "Lang genoeg om te zien dat het niet goed met je gaat. Kom op, sta op, leg me onderweg uit wat er allemaal aan de hand is, we moeten Frodo vinden." zeg ik terwijl ik hem help met opstaan.

Hij kijkt wat wazig voor zich uit. "Het spijt me zo, Frodo." zucht hij en ik zie dat hij tranen in zijn ogen begint te krijgen. "Kom op, straks kun je het hem zelf zeggen." zeg ik om hem op te vrolijken. "We gaan samen Frodo zoeken."