Bir zamanlar bir diyarda iki yaramaz kardeş yaşarmış. Bu kardeşlerin biri 10, biri ise 8 yaşındadır. Ama 8 yaşında olan kardeşin adı Hasan, 10 yaşındakinin ise Hüseyin'miş. Hasan, Hüseyin'den çok daha güçlüymüş ve onu kavga ettiklerinde hep dövermiş ama sonrada anneleri ona çok kızarmış.
-Hüseyin :Aaah, anne yetiş bu Hasan gene beni pataklıyor, tetiiiişşş.
-Anne :Ulen Hasaan bırak len abini terbiyesiz o senden büyük değilmi ve terbiyesiz şimdi geliyom oraya.
-Hasan :Ya anne ya bu Abim güçsüz Hüseyin varya işte o çok düzenbaz bana bulaşıyor sonra ben gücümü gösterince beni sana şikayet ediyor.
-Anne :Ulen Hüseyin doğrumu len bu sen böyle birşey yapıyonmu bakem?
(Bu ailenin babası dört yıl önce trafik kazasında ölmüştür, baba ölmeden önce köylerinde yaşarlarmış ancak baba ölünce anne iş bulup geçinmek için şehre taşınma kararı alır. Annenin böyle konuşmasının sebebi de budur.)
Hasan doğru söylemektedir, Hüseyin hatasının farkında olduğu için sessizce odasına gider ve Hasan ile Hüseyin barışırlar. Anne ve çocukları babasızlığın kötü olmasına rağmen mutlu olmaya çalışırlar ve başarırlar böylece yaşayıp giderler.
