İlk defa yaptığım bir şeyden dolayı kendimle gurur duyuyorum dün oturup düşündüm kara kara ağladım anılarımı cocukluğumu herşeyi düşündüm . Küçükken o kadar güzel bir hayatım varmıs yeni fark ediyorum. Benim küçüklüğüm bir kızın ailesiyle yaşaya bileceği en harika küçüklükmüş . İnsan büyüdükçe olgunlasıyor dedim ya aynen öyle küçükken böyle birine bağlı olabiliyor muydunuz ? Küçükken ağır yaralar alabiliyormuydunuz ? Mutsuzluğum günden güne bütün vucudumu saran bir kanser virüsü gibi oldu kurtulmak istiyorsun yapamıyorsun . He bide su yok mu ağlamıcam diyorsun sonra ayna karsısına geçiyorsun koca bir gülümseme yapıyorsun ama kalp nasıl bir şey ki o yüzündeki gülümsemeyle ne kadar dirensende o gülümseme yüzünü açıtırcasına yıkılıyorsun . Bugün kendimi daha özgür hissediyorum . Bana zarar veren insanlardan birer birer uzaklaşmak istiyorum .Yavaş yavaş verdiğim sevgiyi teker teker alıyorum aileme veriyorum . Benim hayatımda yaptığım en büyük hata ailemi unutmusum . Onlar benim cocukluğumu en kral sekilde yaşatan insanlarları bi kenara atmısımda farkında değilmişim. Mutlu olmak için ihtiyacınız olan şey değer verdiğiniz insanların yanında olmak . Psikologa ihtiyacım yok benim kendi kendime kendimi teselli edebiliyorum . Ağlıyorum Allah'ım ne kadar harikaysa onunla paylaşıyorum derdimi onun yanımda olduğunu hissediyorum onunla uzun uzun konusuyorum . Ben ne kadar sanslı bir insanım ki dunyanın en güzel , en asi, en korkumacı kardeşine sahibim . Her olaya pozitif bakmak insanın içindeki iyiliği gösterirmiş . Ben her olaya pozitif bakıyorum ne dir bilmem ama bıkmıyorum . Bir gün bir şey olucak ben herşeyi bırakıp önüme bakıcam bunuda çok iyi hissedebiliyorum .
