Przekroczyłeś próg domu a ja, zamiast trucizny dałam Ci herbaty.
Bo nie ma złych ludzi, są tylko złe zachowania.
Milczałeś, a ja czekałam.
Nie chciałam wymagać, prosić, wymuszać.
Chciałam dać Ci to, czego potrzebowałeś.
A dla ciebie najpotrzebniejszą była chwila spokoju.
Możliwość podkładania tego całego bałaganu.
Dałam Ci to. Przynajmniej miałam taką nadzieję.
Nie musiałam czekać długo, aż usłyszałam Twój monolog.
Mogłam w nim wyczuć wszystko -
od żalu, po zdenerwowanie i frustrację zachowaniem Emily.
A ja potrzebowałam tylko jednego słowa.
Tego jednego, o którym zapomniałeś, ale nie mogłam mieć Ci tego za złe.
Przepraszam.
Anne.
CZYTASZ
Remember Me || h.s
FanfictionPamiętam Twój pierwszy uśmiech w moją stronę, Twoje pierwsze spojrzenie, pamiętam nasze pierwsze spotkanie, pamiętam nasz pierwszy pocałunek. Pamiętam wszystko. Ale czy Ty pamiętasz mnie? Anne.
