Midoriya POV
Niestety, nocowanie dobiegło końca i wszyscy zmierzaliśmy do domów. Pierwszą która opuściła dom była Tsuyu, potem były Iida, a na końcu Mina.
"Będę już iść do domu Uraraka."
Todoroki powiedział do niej z torbą owiniętą wokół ramienia.
"W porządku, widzimy się w szkole."
Mruknęła do niego. .. dziwne. Todoroki kiwnął głową.
"Do zobaczenia."
Dziwne..
Kiedy wyjeżdża poczułem fale smutku. Nagle słyszę jak uraraka podbiega do mnie z wielkim uśmiechem na twarzy.
"TO BYŁO NAJLEPSZYM NOCOWANIE!?!"
Krzyknęła mi do ucha. zakrywam uszy, gdy zaczyna rozmawiać o mnie i Todorokim.
~ Time skip następny dzień ~
*Głęboki oddech* *głęboki oddech*
Wreszcie. Dzień w którym nie muszę nic robić. Uwielbiam niedziele. Zazwyczaj jedyny dzień tygodnia, kiedy mogę po prostu odpocząć i oglądać filmy podczas jedzenia... Przynajmniej to chciałem robić.
"Uku... Izuku.. IZUKU OBUDŹ SIĘ!"
Słyszę i spadam z łóżka.
"Nie śpię, nie śpię!"
Rozglądają się, aby zobaczyć bardzo znajome twarze.
"WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO MIDORIYA!!!!!"
Wygląda na to że to był tylko sen o relaksowaniu się w niedzielę. CZEKAJ. TODOROKI TEŻ TUTAJ JEST?!?!!
Todoroki POV
Szczerze mówiąc nie mam pojęcia, dlaczego tak powiedziałam.. pomysł na skradanie się do jego pokoju, podczas gdy on śpi jest bardzo dziwny, nawet jeśli są jego urodziny.
"Ok, wszyscy bądźcie cicho."
Iida szeptał do nas, podczas gdy mama Midoriyi, Inko, zaczęło budzić zielono włosego. Nagle spadł na ziemię.
"Nie śpię, Nie śpię."
Mówi cicho, przecierając oczy.
"WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO MIDORIYA!!!!!"
Wszyscy krzyczą. Biedny midoriya, wyglądał na przerażonego. Wszyscy zaczęli się z tego śmiać. (prócz mnie) Kiedy nasze spojrzenia się spotkały zaczął się rumienić. Jest taki słodki, kiedy to robi.. tym razem nie boje się tego przyznać.
"U-um d-dziękuje wam wszystkim."
Midoriya mówi odwracając ode mnie wzrok.
"Wszystko w porządku, Izuku?"
Inko zapytała syna, kiedy wszyscy zaczęli chichotać. Nagle Midoriya bardzo szybko zaczął się czerwienić.
"T-to nic mamo!"
Krzyczy wyglądając na jeszcze bardziej przerażonego.
"Tak, tak."
Inko odpowiada sarkastycznie.
"W porządku Midoriya, idź się przebrać, a my w tym czasie przygotujemy tort. Okey?"
Uraraka mówi radośnie.
"Tak, oczywiście."
Ja... Naprawdę chce mu powiedzieć co do niego czuję ... czy powinienem? ... Nie ... nie chce zostać odrzucony ... czy ja? Może ja powinie- ...
"Hej Todoroki, wiem, że chcesz zostać tutaj z Midoriyą *kaszle* i patrzeć jak się ubiera, *kaszle* ale my też mamy zadanie. K?"
Uraraka mówi z wielkim uśmiechem na twarzy, przerywając mi w myśleniu. Nagle poczułem, że moja strona się nagrzewa, więc szybko wyszedłem z pokoju, słysząc za sobą chichoczącą dziewczynę. Dlaczego mi to robi?
~ Time skip ~
"Ludzie są beznadziejni."
Mówię monotonnie, gdy patrzę, jak Mina i Uraraka walczą z ciastem. To już ich trzecia próba. Jak one mogą być takie złe?
"Cóż, skoro jesteś taki dobry dlaczego sam tego nie zrobisz?"
Uraraka mówi spokojnym tonem.
"Mhm, w porządku."
Kiedy przeczytałem przepis, wbiłem jajko do miski (Dop: lol nie wiem jak się robi ciasto xd.) Ręka pełna mąki uderzyła mnie w twarz. Potem słyszę tylko śmiech dziewczyn.
"W porządku, przyjmuję te wyzwanie."
Midoriya POV
Nagle słyszę krzyki dobiegające z kuchni. Nie były to krzyki typu 'zaraz umrę, niech ktoś mnie uratuje', ale raczej takie zabawne. Zaciekawiło mnie to. Skończyłem się ubierać i udałem się do kuchni. Widzę Todorokiego ścigającego Urarakę i Minę, obie są pokryte mąką. Trudno było powiedzieć kim byli. Iida wyszedł z boku krzycząc, żeby przestali. Zacząłem się śmiać, a nawet padłem na kolana.
Uraraka POV
Nie, nie, nie, nie, nie!
Todoroki zapędził mnie do kąta! Jak mam się wydostać? Wygląda jak prawdziwy złoczyńca. Umrę!
Nagle obracam głowę, by spojrzeć na Midoriyę, który wyglądał jakby umierał ze śmiechu na podłodze. *Łapie oddech* Todoroki jest rozproszony. Mogę uciec! Szybko biegnę do łazienki i otwieram drzwi. Chowam się za nimi i patrzę jak Todoroki czerwieni się i wpatruje w Midoriyę. OMG JAKIE TO SŁODKIE!
