Bavulumu toparlayıp evden çıkıyordum ki kolundan tuttu çekistirmeye başladı.
"Nereye gidiyorsun Hayat? "
"Cehennemin dibine gidiyorum gelcen mi?" Dedim sinirle bana baktı.
"Geleyim mi Hayat seninle her yere gelirim. " dedi ,Ona döndüm .
"Ben zaten senden kaçıyorum senin hayatına girdiğimden beri başına gelmeyen kalmadı " dedim. Tepki vermedi.
Evin anahtarını kapının önündeki dolaba bıraktım. Ona son kez sarılacaktım.Onun kokusunu son kez içime alacaktım.Yüzüne son kez bakacaktım.
"Hayat " dedi şefkat dolu bakışlarıyla.
"Mert lütfen bana böyle bakma gitmem gerekiyor."dedim.
"Sen gidince kurtulacağını mı sanıyorsun? Ben senin için yaşadım senin için ölürüm Hayat " Dedi yüzüne bakamıyordum çünkü o benim ıçin herşeyi yapmıştı ama ben kolay yolu seçtim.Gitmeye çalıştım.Sadece sustum.Zaten Konuşamıyordum.
"Bak susuyorsun çünkü sende gitmek istemiyorsun niye bunu bana yapıyorsun Hayat?" Dedi. Gozlerimden yaşlar sel gibi akıyordu.
"Mert ben seni çok seviyorum lütfen beni affet gitmem gerekiyor."dedim bana yaklaştı elleriyle yüzüme dokunup gözyaşlarımı siliyordu,ondan ayrılamıyordum onu çok seviyordum o da biliyordu. Benim ellerimi tuttu,yüzüme baktı ; elleriyle saçlarımı gözümün önünden kaldırdı.
"Hayat beni seviyorsan niye gidiyorsun "dedi.
"Seni sevdiğim için gidiyorum" dedim. Yapacak bişey kalmamıştı,gidiyordum ona son kez sarıldım o an zaman dursun isterdim.asla ondan gitmemek, ama bana kalan sadece gitmekti .
"Bu nasıl sevgi Hayat insan sevdiğinden gider mi hiç ? " çok masumdu.cevap veremiyordum.
"Hoşçakal Mert " dedim.
Onu son kez öptüm tahta kapıyı açıp çıkmak için ilk adımımı atmıştım.
