Hava soğuktu, yürürken bile ayaklarım titriyordu.Bana çok zor bir seçim kalmıştı gitmem gerekiyordu ve gidiyordum eğer gitmezsem Mert'i sonsuza dek kaybedeceğimi biliyordum.
Yürümeye devam ediyordum,Mert'i aklımdan çıkartamıyordum.Acaba o ne düşünüyordu,benden nefret mi ediyor bilmiyorum .
Bir anda neye uğradığımı şaşırdım karşımda duruyordu, bana kızgındı nereye gideceğimi benden iyi biliyordu sanırım. Beni çok iyi tanımış
"Eve gidiyoruz Hayat hanım "
"Gelemem Mert"
"Sen gelmezsen zorla götürürüm"
"Bırak beni "dedim.Birden beni kucağına aldı.
"Ali gel al bu bavulu"
"Tamam Mert .kusura bakma yenge "dedi.aldı bavulumu .
"Ali bırak onu "
"Aşk olsun yenge bırakır mıyız biz senin gitmene"
"Mert indir beni "dedim. Beni taşıyıp arabanın yanına getirdi. Arabanın kapısını açtı.
"Bin arabaya Hayat"
"Başka çare mi bırakıyorsun?"Dedim ve arabaya baktım .Sanırım gidemeyecektim Mert asla buna izin vermeyecekti .
"Neye bakıyorsun bin artık "
"Tamam"dedim,bindim.Yüzündeki mutluluk bir ömre bedeldi gerçekten beni ne kadar çok sevdiğini yeni anlıyordum.Beni asla bırakmayacağını...
"Ali hadi gidelım "dedi mert
"Tamam abi "dedi ve arabayı çalıştırdı Ali. Ikisde mutluydu,Doğruyu söylemek gerekirse bende çok mutluydum. Sevdiğim adam yanımdaydı.Bi yarım saat sonra eve gelmiştik.
"Ali bavulu Hayat' ın odasına bırak o yerleştirir kıyafetlerini"
"Sen yardım etmicek misin ?"
"Toplarken benden yardım aldın mı? "Aklınca bana gönderme yapıyordu.
"Aman ben yardım etme . Sonra Hayat karnım aç dersin ama "onu bin evi tehdit ediyordum, anlamadı zaten.
"Ali,Sen gidebilirsin biz Hayat la yerlestiririz."
"Ali yemeğe kalsana "
"Tamam yenge sende olmasan "
"Hadi içeri girin üşüdüm."
