HAYALİM

GERÇEKLER

    Nasıl başlasam...tam olarak bilemiyorum. Gidiceği yeri net göremeyen sarhoş insanlar gibiyiz. Elbette yaşadıklarımızı hatırlayacağız ama o anlarda kendimizde değildik...Farkında olamadık, yapamadık. Bizim önümüzde yollar var şuan bu yolun en başındayız. Nereye gideceğimiz hakkında en ufak bir fikrimiz bile yok. Issız bir yoldayız...kimsesiz. Herkes birbirinden farklı. Düşünceleri, hayalleri,istekleri hatta tercihleri...İleride upuzun bir yol var. Bu yolda cam kırıkları, böcekler, sökülmüş yerler ve birçok iğrenç şey ama bu yolun sonunu değiştirmez.

Bu yolu tamamlayabilirsin belki ama umutsuz, yorgun ve endişeli bir insan olarak mı yoksa dimdik ayakta duran, güçlü ve mutlu bir insan olarak mı? Bu tercih senin ellerinin arasında sakın onu bırakma! O iğrenç dediğim şeyler bu yolda seni dimdik ayakta tutacak şeylerdir. Senin var olma nedenin belli! Yapacakların belli! Ama sen bu kadarla bitirmemelisin, kendin ol! Yaşa! Kimse bugünkü olduğu yere kolay gelmedi. Savaştı. Ne kadar klasik geldi değil mi? Herkesin aklında ki düşünce kalıbıdır şu ''Ben başarabilirim, ben güçlüyüm, ben ağlamam yada ben güçsüzüm, yapamam, korkuyorum.'' Bunları dile getiremeyiz belki ama herkes kendini çok iyi tanır. Lütfen kim olduğun kişiyi daha iyi tanı. HİÇBİR HAYAL SAÇMA DEĞİLDİR! Onlar seni ayakta tutan gizemli bir güçtür. Belki hayallerinizi insanlar küçümser, güler, acımadan gülerler ama artık yetmedi mi? Sende onlara bak ve kahkaha at. Ne kadar aciz olduklarına, sen beyninin sınırlarına çıkarken, imkansızı düşünürken onlar aynı yerde dönüp duruyorlar. SEN MÜKEMMEL BİR İNSANSIN! SEN GÜZELSİN! SEN YAKIŞIKLISIN! SEN ZEKİSİN! Kimse senin geceleri ağlamaktan kızaran gözlerini görmedi, hıçkırıklarını duymadı. Yere düştüğünde, her yıkılışında kendini nasıl kaldırdığını görmedi. Peki insanları bu harika insanla tanıştırsana! Neden neyden korkuyorsun? Hepimiz insan değilmiyiz? Sen hiç hata yapmadın mı veya ben hiç hata yapmadım mı? Biz insanız! İNSAN! Hata yaparsın bir kere daha ve bir kere daha ama bu pes etmen gerektiği anlamına gelmez. Kalkmalısın. Tek bir şeyini bile değiştirmek zorunda değilsin. Denemek zorundasın.

   Ben... belki umutsuz...belki kırgın ve belkide canı yanmış. Pek neşeli bir insanımdır biliyormusunuz? İçimden iğrenç olduğumu düşünürken insanlara mükemmel olduğumu söyleyebilirim. Hayatım, sınavlarım, ailem,olmayan arkadaşlarım ve iç dünyam... Ben kendi yaratığım dünyamda yaşıyorum. O dünya da kim olmak istersem o kişiyim. Başkası olmayı düşünmedim sadece kendimi değiştirmeyi düşündüm. Aile yapım, çevrem olmak istediğim kişiyi istemiyorlardır ama bu benim pes etmem gerektiği anlamına gelmez. İçimde büyüttüğüm ben bir gün elbette ortaya çıkıcak. Saatlerce insanları dinlerim saatlerce... Bana dertlerini anlatırlar, korkularını, hüzünlerini... Psikolog zannediyorlar beni, belkide beni sadece kullanıyorlardır. İçimdeki birikinti büyüyor. Anlatamıyorum evet dışardan çok güçlüyüm. Alınmam zannediyorlar ama ben bunu yazarken bile hıçkırarak ağlıyorum. İyi olduğumu zannediyorlar ama içimde fırtınalar kopuyor. Kitaplara gömülüyorum, onların gözünde ineğim, çirkinim ve a-sosyalim ama bu içimdeki mükemmel kızı değiştiremez.Bu yüzden tek başıma yapıyorum her şeyi. Hayallerime ulaşacağım, koşacağım ayaklarım parçalanıcak ama ben yaralarımı sarmadan devam edeceğim ve işte asıl bana ulaşacağım. Küçükken var olmayan şeyleri görmeye başlayacaksın. Büyüdüğünde ise daha kötüsü ile karşılaşacaksın.

                                      |Devamını istiyorsanız birazcık yardımcı olabilir misiniz?

                                                            Pek fazla bir şey istemiyorum ve sizi seviyorum.|