အ႐ူးတစ္ေယာက္လို...
ကိုယ္ဟာ...ကေလးကို ေစာင့္ေနရင္း ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။
အမွန္တရားဟာ...ခဲတစ္လံုးလိုထိမွန္ခဲ့ေတာ့လည္း
ကိုယ္မငိုခဲ့ဘူး။
ကေလးမွာ...အျပစ္မ႐ွိဘူး
ကေလးဒီလိုထားခဲ့တာ...ကိုယ့္အမွားပါပဲလို႔ ေရရြတ္ခဲ့တယ္။
တစ္ခါက...ကေလးဟာ ရင္ခြင္ထဲဝင္ခြၽဲႏြဲ႔တတ္ၿပီး
ကိုယ္ကလြဲဘယ္သူမွမသိခဲ့ဘူးတဲ့ေလ။
တစ္ခ်ိန္ကမေတာ္တဆ...လက္ခ်င္းထိၿပီး အ႐ွက္ပိုခဲ့တဲ့ကေလးဟာ
အခုေတာ့...ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာ တျခားတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ေျပာရင္း...ရယ္ေမာေနသတဲ့လား။
ကေလးကိုမုန္းႏိုင္သလားဆိုေတာ့
မမုန္းရက္ျပန္ဘူး...
ကေလးရဲ႕အခ်စ္ကိုမေမ်ွာ္မွန္းဘူး...ေျပာေနေပမယ့္
လူပဲ...ကေလးရယ္~
ေလာဘနဲ႔ဘယ္ကင္းႏိုင္ပါ့မလဲ။
ကလးကိုမုန္းဖို႔အေၾကာင္းလိုက္႐ွာတိုင္း...
ကေလးကိုအခ်စ္တိုးခဲ့ရျပန္တယ္။
ကိုယ့္ကိုအ႐ူးႀကီးလို႔ေခၚရင္း...ျပံဳးေနတာကိုပဲ
အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနတာပါပဲ။
ကေလး...ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ေပမယ့္ မမုန္းေသးဘူးမလား?
ဒီေတာ့...ကိုယ္ေမ်ွာ္လင့္ရင္းေမ်ွာ္လင့္ေနမယ္ ကေလး။
သူနဲ႔အဆင္မေျပတိုင္း..."လိုသံုး"အျဖစ္ခံဖို႔ ကိုယ္ေစာင့္ေနပါ့မယ္။
