เวน่อมกำลังคิดว่าตัวเองเมาทั้งๆที่ยังไม่ได้แตะเหล้า ก็แน่ละใครจะดื่มเหล้าในเมื่อตะวันแยงหัวเขาขนาดนี้ แต่ยังไงก็ช่างเขาเมาแน่ๆ
แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะเหล้าหรือช็อคโกแลตที่พึ่งกินไปเมื่อกี้ก็ตาม มันทำให้ตอนนี้เขาเห็นเอ็ดดี้ บร็อคในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่ของเขากับกางเกงบ๊อกเซอร์ขาสั้นแถมกระดุมคอเสื้อสองเม็ดข้างบนก็ไม่ยอมติดน่ะสิ!!
เวน่อมรู้สึกวันนี้อีกฝ่ายดูจะร้อนๆ หนาวๆ บางทีเขาอาจจะคิดไปเอง หรือไม่เขาอาจจะเมาจริงๆก็ได้ หรือเขาอาจจะหยิบเหล้ามากินแล้วลืม ไม่ก็ช็อคโกแลตที่เขากินจะมีส่วนผสมของเหล้าอยู่ เขางงไปหมดแล้ว!
"เวน" เรียกเสียงอ้อนแบบนี้คืออะไร!?
"หืม?"
"มานี่หน่อย มาดูนี่" มือเรียวยกขึ้กวักเรียกคนที่อยู่ในห้องครัวให้ออกมาดูอะไรบางอย่างกับตน
เวน่อมเดินตรงไปที่โซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น โน๊ตบุ๊คที่วางอยู่บนขาอ่อนที่มีเพียงบ๊อกเซอร์กับชายเสื้อเชิ้ตช่วยปิดส่วนสำคัญแต่ก็ไม่ได้ปิดผิวที่ขาวเนียนนั้นให้พ้นสายตาเขา
"ว่าไงที่รัก?"
"มากอดหน่อย"
"...."
มือเรียวยกโน๊ตบุ๊คออกจากหน้าขาไปวางที่โต๊ะเตี้ยข้างโซฟาแล้วขยับตัวขึ้นมาดึงแขนเขา เวน่อนทำเพียงส่งยิ้มแล้วเดินอ้อมมานั่งบนโซฟาก่อนจะเอนหลังนอนราบไปกับความยาวของโซฟา
เอ็ดดี้แทรกตัวเข้าไปนอนทับบนตัวอีกฝ่าย แขนเรียวลูบผ่านแนวล่องกล้ามหน้าท้องช้าๆ เวน่อนได้แต่ยกยิ้มแล้วมองอย่างใจเย็น
"ไหนว่าให้มาดูอะไร?" เขาถาม
"ไม่แล้ว ไม่มีให้ดูแล้ว" เอ็ดดี้ตอบก่อนจะเท้าคางลงกับหน้าท้องของเขา
"วันนี้อ้อนอยากได้อะไร?"
"ไม่ได้อยากได้อะไร แค่อยากอ้อน"
"แน่ใจ?"
"ที่สุดเลยละ"
มือหนาของเวน่อมยกขึ้นลูบผมนิ่มของเอ็ดดี้ก่อนจะเลื่อนลงมาที่แก้ม นิ้วโป้งเกลี่ยแก้มเบาๆอย่างเอ็นดูและไล่คงมาจนมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอรี่ เวน่อนหัวเราะในลำคอแล้วก้มลงหมายจะจูบลูกเชอรี่สีสดตรงหน้า แต่ก็ถูกเจ้าของต้นห้ามเอาไว้ซะก่อน
"อยากพักบ้าง ได้มั้ย?"
"โถ่ ที่รัก"
"เมื่อคืนยังไม่อิ่มหรือไง"
"ถ้าเป็นนาย ฉันไม่เคยอิ่มอยู่แล้ว"
เอ็ดดี้หัวเราะก่อนจะดันตัวลุกออกจากโซฟาพร้อมฉุดร่างของเวน่อมให้ลุกตามขึ้นมาด้วย เวน่อมยืนมองคนตัวเล็กที่เลื่อนมือขึ้นมาโอบคอเขา แขนเล็กรั้งคอเขาให้ก้มลงมาใกล้ เอ็ดดี้เอียงคอเล็กน้อยอีกฝ่ายกัดริมฝีปากอย่างยั่วยวนก่อนที่มันจะเฉียดแก้มของเขาไปอย่างน่าเสียดาย
"ไปอาบน้ำก่อนนะ" เอ็ดดี้กระซิบทิ้งท้ายไว้ก่อนจะผละออกแล้ววิ่งขึ้นห้องนอนไป คนตัวเล็กทิ้งระเบิดลูกโตไว้ให้เวน่อมจัดการมันด้วยตัวเอง
[นายแน่ใจนะว่าเอ็ดดี้ไม่มีไข้]
"แฟลช นายไม่ใช่หมอ"
[เออน่ะ แล้วอะไรถึงทำให้นายคิดว่าเอ็ดดี้แกล้งนาย]
"เหอะ มาเป็นฉันตอนนี้แล้วนายจะคิดแบบเดียวกัน"
[ฉันยังไม่พร้อมจะมีใหม่พวก ใจเย็น]
"เหอะ"
[แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน]
"อาบน้ำอยู่บนห้อง" เวน่อมหันมองชั้นสองของบ้านอย่างเหนื่อยใจ จะแกล้งอะไรเขาก็ได้ แต่อย่างทำให้เขาต้องมาอดทนกับอะไรแบบนี้ ไอ้ที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำเนี่ย เหมือนจะฆ่ากันให้ตาย
เวน่อมวางสายจากแฟลชแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอน มือหนาผลักประตูเข้าไปอย่างเชื่องช้าก่อนที่เขาจะได้เห็นอะไรที่ทำให้เขาหมดความอดทน
เอ็ดดี้กำลังนอนเล่นโน๊ตบุ๊คของเขาอยู่บนเตียง ชุดที่ใส่น่าจะเป็ดชุดเดิมยกเว้นบ๊อกเซอร์ลายทหารนั้นน่าจะของเขา เวน่อมคลานขึ้นไปบนเตียงก่อนจะคร่อมร่างเล็กไว้ กักขังอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขนเขา
คนตัวเล็กหันกลับมามองคนด้านบน กระดุมหลุดออกแทบทุกเม็ดเผยให้เห็นเนินอกสวยกับเม็ดทับทิมน่ากัด เวน่อมก้มลงจะกินมันแต่ก็ถูกอีกฝ่ายห้ามไว้ อีกแล้ว
"วันนี้ไม่ทำไง ตกลงกันแล้ว"
"ที่รัก นี่จะฆ่าฉันเลยนะ"
"นายมันหื่นกาม"
"เฉพาะกับนายคนเดียวนั้นแหละ"
—————————————————————
ผมมาช้า เมื่อคืนผมเผลอหลับ ฮื่ออออออ
ขอโทษครับ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยเพราะผมกลัวมันไม่ได้มาแค่ยั่วนังเวน 😁😁
YOU ARE READING
นายทหารหนุ่ม กับ คุณนักข่าว
Short Storyสนองนี๊ดตัวเองและเพื่อนๆในทวิตที่อยากอ่านเวน่อมแบบเป็นคน เราก็ต้องการเหมือนกัน 5555555555555. •คานทองน้อย• นามว่า เอ็กซ์
