Hold My Hand

H8: Homo Hater

Hoofdstuk 8:
Homo Hater

❎Dit hoofdstuk bevat groffe taal❎
💀Dit hoofdstuk bevat geweld💀

Ik liep rondjes in de keuken terwijl Timmy zat te tikken op zijn computer. 'Al iets gevonden?' Vroeg ik. Hij leunde naar achter en stopte met typen. 'Nee, de stalker heeft zijn best gedaan. Geen mail adres, geen telefoonnummer of traceer locatie. Niks!' Het was inmiddels acht uur. Gegeten en wel gingen we terug in bed liggen. Gordijnen dicht en lichten uit. Stilletjes lagen we te staren naar het plafond. Ik weet niet waar Timmy aan moest denken maar ik moest steeds blijven denken aan die eerste nacht met Timmy. Uit het niets zei ik: 'Ik moet steeds denken aan onze eerste nacht!' Timmy keek met zijn prachtige blauwe ogen naar die van mij. Ik legde mijn hand op zijn been. 'Niet opnieuw. We weten allebij wat er gebeurde de vorige keer. Niet opnieuw!' Zei Timmy. Ik wees naar de gordijnen. 'Kijk, de gordijnen zijn toch dicht en de lichten zijn uit.' Hij keek bezorgd naar het raam en stond op. 'We moeten voorzichtig zijn.' Verduidelijkte Timmy, 'We mogen niets laten merken oké.' Ik ging naast hem staan en pakte zijn hand vast: 'Ik begrijp je. Maar ik hou nogsteeds van je.'

's Morgens liepen ik en Timmy naast elkaar. Er stonden groepjes leerlingen op het schoolplein te kijken naar ons. De foto was nog niet overgewaaid denk ik. We liepen samen door de gang naar het kluisje van Timmy. Geen foto's op het prikbord maar een briefje. Een opgevouwen briefje stak in de gleufjes van Timmy's kluisje. Tinny trok het pamiertje uit de gleuf en las het.

Vuile homo !

'Trek het je niet aan!' Probeerde ik te zeggen. Hij verfrommelde het papiertje en gooide het met een perfect schot de papierbak in. Zonder iets te zeggen liep hij gewoon verder.

Het was middag. Iedereen liep de gigantische refter binnen en ging zitten op een plek. Over mij zat Laura en naast mij zat Lex. Een vieze etter waar ik van dacht dat hij het briefje geschreven had. Elke keer als ik naar hem keek had ik zin om hem te slaan. Oké, ik wist natuurlijk niet zeker of hij het was. Hij was ook degene die de afgelopen week constant opmerkingen maakte over Timmy. Degene die het briefje schreef kon ook de stalker zijn. Door al het denken vergat ik mijn lunch op te eten. Lex lachte schijnheilig naar me en fluisterde iets in mijn oor. 'Gisteren nog geneukt?' Ik stond onmiddelijk recht en greep naar zijn keel. Heel de refter keek naar ons twee. Lex trok mijn arm van zijn keel weg en sloeg mij in het gezicht. Iedereen begon te juichen en roepen en al snel liep ons gevechtje uit tot een heuse boxmatch. Opeens voelde ik dat iemand me naar achtertrok. Niet Timmy, niet Laura. Een leerkracht. Woedend riep ze: 'Waar denken jullie mee bezig te zijn? Naar de rector!'

Lex en ik zaten allebij naast elkaar in het kleine koude kantoortje van Meneer De Haas. Hij leek niet bepaald blij toen we binnen kwamen. Waarschijnlijk had die trut die ons uit elkaar trok alles al verteld. Na een lang gesprek over respect voor elkaar en dingen die op school niet mogen kwamen we tot de conclusie dat we moesten nablijven. Alle twee.

~