Hoofdstuk 14:
Verzonden
Het was vakantie. De ouders van Timmy accepteerden hem al een beetje meer en Laura was weg. We moesten ons niet meer verbergen maar het bleef moeilijk om al die blikken te negeren. Naarmate de tijd werdt het makkelijker om zijn hand vast te houden of om een kus te geven.
Mijn gsm trilde:
14:20
Timmy: hey schoonheid x
Ik: hey lieve schat xx
Timmy: Mijn vader praat niet meer tegen me :(
Ik: Is hij weer bezig over dat je homo bent?
Timmy: Nee, hij kan er nogsteeds niet tegen dat wij een koppel zijn.
Ik: Negeer het gewoon xx
Timmy: ik wordt gewoon gek xxx
Ik: Denk aan mij ;) xx
Timmy: Ja maar dat doe ik al xxxxx
Ik: Wanneer spreken we nog eens af? Xx
Timmy: Ik durf het eigenlijk niet meer te vragen. Het lijkt alsof ze altijd boos worden. Xxx
Ik: Vraag het gewoon. Ik wordt gek zonder een kus van jou xx
Timmy: Stop met zo lief te zijn x
Ik: Ga het vragen xx
Timmy: jaja
---
14:45
Timmy: Goed nieuws. We mogen!!! X
Ik: Yes! Xxx
Timmy: haha wat gaan we eigenlijk doen? X
Ik: laten we naar ergens gaan waar niemand komt!
Timmy: Het verlaten treinspoor bij de Nicolasweg?!
Ik: ja! Ik zal iets meenemen om te eten!
Timmy: Je bent een geweldig vriendje xx
Ik: jij x
Timmy: Ouders roepen -_- Ben zo terug!
Ik: Oke succes en dag x
---
16:18
Timmy: Sorry dat ik zo lang weg was. Ben je er nog?
Ik: Wtf Timmy. Ik was super ongerust.
Timmy: SORRY!! Gwn een discussie.
Ik: Ging het weer over ons?
Timmy: Ja...
Ik: Hier wordt ik zelf gewoon kwaad van. Jij bent gewoon jezelf en dat moeten ze gewoon accepteren!!
Timmy: Rustig oke. Ik snap dat je kwaad bent maar op een dag zullen ze doorhebben dat ik gewoon ben wie ik ben. Lief dat je geeft om me :) xxx
Ik: Daarom ben ik hier. XXX
Timmy: Ik moet weg. Ik zie je morgen xxx we spreken af aan de frituur zodat we vanaf daar verder kunnen lopen naar het treinspoor om te eten. Tot morgen xxx
Ik: Oké, tot morgen! X
---
Ik stond te wachten aan de frituur zodat we verder konden wandelen. In de verte zag ik Timmy aanrijden op zijn oude fiets. 'Spring achterop!' Riep Timmy. Samen reden we naar het verlaten treinspoor. We gingen zitten aan de rand tegen een heuveltje. Timmy lag op het gras te staren naar de lucht en ik was aan het nadenken over Laura. Ik kon het nogsteeds niet geloven. Onze lange vriendschap. Zomaar weg. Timmy onderbrak mijn denken: 'Weet jij hoe het gaat met Lex?' Vroeg hij. 'Ja alles is terug goed, ik heb hem verteld waarom ik zo uitbarstte en hij ging er wel vrij losjes over.' Zei ik. Timmy knikte en ging terug comfortabel liggen. Hij lachte lief en kuste me. 'Jou verkering vragen was de beste beslissing van mijn leven!'
~¤~
JE LEEST
Hold My Hand
RomanceHallo. Ik ben de gelukkigste jongen ter wereld. Ik heb geweldige vrienden en een lieve moeder. Mijn grootste crush is Timmy. Maar omdat niemand weet dat ik op jongens val durf ik het niet te zeggen. Maar op een dag lekt het uit dat ik op Timmy verli...
