Bizmiydik bize kalan. Rüyalarımızda bakışan hayallerimize inan çocukların yaralarımıydı ki oysa. Kafaların karıştığı bu sokağın baş ucundaki olmak biraz zarar veriyordu yıllarca.
Kalabalığın ortasına debelenen yavru kedi gibi ciyaklayan kuş sesleri gibiydi hayat. Yaşamak için başkalarının zararları adı altında beklemen lazımdı metro duraklarında.
saçlarını uçuran karanlık sularda gezinen bir timsah kadar sessiz geçen günler biterse ne olur?
Kafanı karıştıran umutların sulara karışıp nehirlere aksa, nehirler ışıldayan balıklara dayanamayıp kuruyup kalsa.
Yaşanırmıydı ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hiçbir Şey Anlatmayan Kitap (FİLM İÇİN TOM HARDY İLE ANLŞTK)
PoesíaGül kokulu sokaklardan dökülüyordu ay ışığının bal rengi dudakları... bu kitpta çok etepiyat yapçaz eeğeğgğhğeşele
